Psalmet 69

1 Shpëtomë, o Perëndi, se ujërat më kanë arritur deri në grykë.

Til Sangmesteren. Til Liljerne. Af David.

2 Jam zhytur në një batak të thellë dhe nuk gjej asnjë pikë mbështetjeje; kam arritur në ujëra të thella dhe rryma më rrëmben me vete.

Frels mig Gud, thi Vandene naar mig til Sjælen,

3 Jam lodhur duke bërtitur, gryka më është tharë; sytë e mi konsumohen në pritje të Perëndisë tim.

jeg er sunket i bundløst Dynd, hvor der intet Fodfæste er, kommet i Vandenes Dyb, og Strømmen gaar over mig;

4 Ata që më urrejnë pa shkak janë më të shumtë se flokët e mi; janë të fuqishëm ata që duan të më shkatërrojnë dhe që janë pa të drejtë armiq të mi; jam i detyruar të kthej atë që nuk kam vjedhur.

træt har jeg skreget mig, Struben brænder, mit Øje er mat af at bie paa min Gud;

5 O Perëndi, ti e di marrëzinë time dhe fajet e mia nuk të janë fshehur.

flere end mit Hoveds Haar er de, der hader mig uden Grund, mange er de, som vil mig til Livs, uden Skel er mig fjendske; hvad jeg ikke har ranet, skal jeg dog erstatte!

6 Mos u ngatërrofshin për shkakun tim ata që kanë shpresë te ti, o Zot, Zoti i ushtrive; mos u turpërofshin për shkakun tim ata që të kërkojnë, o Perëndi i Izraelit.

Gud, du kender min Daarskab, min Skyld er ej skjult for dig.

7 Për hir të dashurisë sate unë po heq një poshtërim dhe turpi më mbulon fytyrën.

Lad mig ej bringe Skam over dem, som bier paa dig, o Herre, Hærskarers HERRE, lad mig ej bringe Skændsel over dem, der søger dig, Israels Gud!

8 Unë jam i bërë një i huaj për vëllezërit e mi dhe për bijtë e nënes sime.

Thi for din Skyld bærer jeg Spot, mit Aasyn dækkes af Skændsel;

9 Sepse zelli i shtëpisë sate më ka përpirë dhe fyerjet e rënda të atij që të fyen kanë rënë mbi mua.

fremmed er jeg for mine Brødre, en Udlænding for min Moders Sønner.

10 Kam qarë duke pikëlluar shpirtin tim me agjërim, por kjo më ka sjellë çnderim.

Thi Nidkærhed for dit Hus har fortæret mig, Spotten mod dig er faldet paa mig;

11 Kam veshur madje si rroba një thes, por u bëra për ta objekt talljeje.

jeg spæged min Sjæl med Faste, og det blev mig til Spot;

12 Ata që ulen te porta flasin për mua, dhe u bëra kënga e pijanecëve.

i Sæk har jeg klædt mig, jeg blev dem et Mundheld.

13 Por sa për mua, o Zot, lutja ime të drejtohet ty, o Zot, në kohë të pranueshme; në dhembshurinë tënde të madhe përgjigjmu, o Perëndi, në shpëtimin tënd të siguruar.

De, der sidder i Porten, taler om mig, ved Drikkelagene synger de om mig.

14 Më nxirr nga bataku që të mos fundosem në të, dhe bëj që të çlirohem nga ata që më urrejnë dhe nga ujërat e thella.

Men jeg beder, HERRE, til dig i Naadens Tid, o Gud, i din store Miskundhed svare du mig!

15 Mos më mbuloftë rryma e ujërave, mos më përpiftë humnera dhe mos u mbylltë gryka e pusit mbi mua.

Frels mig med din trofaste Hjælp fra Dyndet, at jeg ikke skal synke; red mig fra dem, der hader mig, fra Vandenes Dyb,

16 Përgjigjmu, o Zot, sepse mirësia jote është e çmuar; në dhembshuritë e tua të mëdha sillu nga unë.

lad Strømmen ikke gaa over mig; lad Dybet ikke sluge mig eller Brønden lukke sig over mig.

17 Mos e fshih fytyrën tënde nga shërbëtori yt, sepse jam në ankth; nxito të më përgjigjesh.

Svar mig, HERRE, thi god er din Naade, vend dig til mig efter din store Barmhjertighed;

18 Afrohu te unë dhe më shpjego; çliromë nga armiqtë e mi.

dit Aasyn skjule du ej for din Tjener, thi jeg er i Vaade, skynd dig og svar mig;

19 Ti e njeh poshtërsinë time, turpin tim dhe çnderimin tim; armiqtë e mi janë të gjithë para teje.

kom til min Sjæl og løs den, fri mig for mine Fjenders Skyld!

20 Fyerja e rëndë më ka copëtuar zemrën dhe jam plot hidhërime; prita dikë që të më përdëllentë por më kot; prita dikë që të më ngushëllonte, por nuk u paraqit asnjë.

Du ved, hvorledes jeg smædes og bærer Skam og Skændsel; du har Rede paa alle mine Fjender.

21 Më dhanë përkundrazi vrer në vend të ushqimit dhe për të ma shuar etjen më dhanë për të pirë uthull.

Spot har ulægeligt knust mit Hjerte; jeg bied forgæves paa Medynk, paa Trøstere uden at finde;

22 U bëftë tryeza e tyre një lak para tyre, dhe begatia e tyre një kurth.

de gav mig Malurt at spise og slukked min Tørst med Eddike.

23 Ju errshin sytë atyre kështu që të mos shohin më, dhe bëj që ijët e tyre të lëkunden vazhdimisht.

Lad Bordet foran dem blive en Snare, deres Takofre blive en Fælde;

24 Zbraz mbi ta zemërimin tënd dhe i zëntë zjarri i indinjatës sate.

lad Øjnene slukkes, saa Synet svigter, lad Lænderne altid vakle!

25 Banesa e tyre u shkretoftë dhe askush mos banoftë në çadrat e tyre,

Din Vrede udøse du over dem, din glødende Harme naa dem;

26 sepse përndjekin atë që ti ke goditur dhe flasin me kënaqësi për dhembjen e atyre që ti ke plagosur.

deres Teltlejr blive et Øde, og ingen bo i deres Telte!

27 Shto këtë faj fajit të tyre dhe mos arrifshin kurrë të kenë pjesë në drejtësinë tënde.

Thi de forfølger den, du slog, og øger Smerten for dem, du saared.

28 U shofshin nga libri i jetës dhe mos u shkrofshin midis të drejtëve.

Tilregn dem hver eneste Brøde, lad dem ikke faa Del i din Retfærd;

29 Tani jam i hidhëruar dhe i dëshpëruar; shpëtimi yt, o Perëndi, më lartoftë.

lad dem slettes af Livets Bog, ej optegnes blandt de retfærdige!

30 Unë do ta kremtoj emrin e Perëndisë me një këngë, dhe do ta madhështoj me lavde.

Men mig, som er arm og lidende, bjærge din Frelse, o Gud!

31 Dhe kjo do t’i pëlqejë Zotit më tepër se një ka o një dem me brirë dhe thonj.

Jeg vil prise Guds Navn med Sang og ophøje ham med Tak;

32 Njerëzit e përulur do të shohin dhe do të gëzohen; dhe për ju që kërkoni Perëndinë, u përtëriftë zemra juaj.

det er mer for HERREN end Okser, end Tyre med Horn og Klove!

33 Sepse Zoti kënaq nevojtarët dhe nuk përçmon robërit e tij.

Naar de ydmyge ser det, glæder de sig; I, som søger Gud, eders Hjerte oplives!

34 E mburrshin qiejtë dhe toka, detet dhe gjithçka lëviz në to.

Thi HERREN laaner de fattige Øre, han agter ej fangne Venner ringe.

35 Sepse Perëndia do të shpëtojë Sionin dhe do të rindërtojë qytetet e Judës; atëherë ata do të banojnë në to dhe do t’i zotërojnë.

Himmel og Jord skal prise ham, Havet og alt, hvad der rører sig der;

36 Dhe pasardhësit e shërbëtorëve të tij do të kenë trashëgiminë dhe ata që e duan emrin e tij do të banojnë aty.

thi Gud vil frelse Zion og opbygge Judas Byer; der skal de bo og tage det i Eje; hans Tjeneres Afkom skal arve det, de, der elsker hans Navn, skal bo deri.