Psalmet 66

1 Lëshoni klithma gëzimi Perëndisë, ju të gjithë banorë të tokës;

Poklikni Bogu, sva zemljo!

2 i këndoni himne lavdisë së emrit të tij; bëjeni zulmëmadh lëvdimin e tij.

Zapjevajte slavu imenu njegovu, dajte mu hvalu i slavu.

3 I thoni Perëndisë: “Sa të tmerrshme janë veprat e tua! Për shkak të madhështisë së fuqisë sate armiqtë e tu do të të nënshtrohen ty.

Recite Bogu: kako si strašan u djelima svojim! radi velike sile tvoje laskaju ti neprijatelji tvoji.

4 Tërë toka do të të adhurojë dhe do të këndojë për ty, do të këndojë lëvdimet e emrit tënd. (Sela)

Sva zemlja nek se pokloni tebi i poje tebi, neka poje imenu tvojemu.

5 Ejani dhe admironi atë që Perëndia ka bërë; ai është i tmerrshëm në veprat tij për bijtë e njerëzve.

Hodite i vidite djela Boga strašnoga u djelima svojim nad sinovima ljudskim.

6 Ai e ndryshoi detin në tokë të thatë; populli i tij e kaloi lumin me këmbë të thata; le të gëzohemi, pra, bashkë me të.

On je pretvorio more u suhotu, preko rijeke prijeðosmo nogama; ondje smo se veselili o njemu;

7 Me fuqinë e tij ai mbretëron në përjetësi; sytë e tij këqyrin kombet. Mos lejoni që rebelët të ngrenë krye. (Sela)

Vlada silom svojom uvijek, oèi njegove gledaju na narode. Buntovnici, da se nijeste podigli!

8 Ju o popuj, bekoni Perëndinë tonë; dhe shpallni me zë të lartë lëvdimin e tij.

Blagosiljajte, narodi, Boga našega, i glasite hvalu njemu.

9 Ai na mban gjallë dhe nuk lejon që këmbët tona të pengohen.

On je darovao duši našoj život, i nije dao da poklizne noga naša.

10 Sepse ti na ke vënë në provë, o Perëndi, na ke pastruar ashtu si pastrohet argjendi.

Ti si nas okušao, Bože, pretopio si nas, kao srebro što se pretapa.

11 Na ke bërë të biem në rrjetë, ke vënë një barrë të rëndë mbi kurrizet tona.

Uveo si nas u mrežu, metnuo si breme na leða naša.

12 Ke bërë që njerëzit të ecin me kalë mbi kokën tonë; kemi kaluar nëpër zjarr dhe nëpër ujë, por ti na ke nxjerrë jashtë në një vend të freskët.

Dao si nas u jaram èovjeku, uðosmo u oganj i u vodu; ali si nas izveo na odmor.

13 Unë do të hyj në shtëpinë tënde me olokauste; do të plotësoj zotimet e mia,

Uæi æu u dom tvoj sa žrtvama što se sažižu, izvršiæu ti zavjete svoje,

14 që buzët e mia kanë formuluar dhe që goja ime ka shqiptuar kur kaloja fatkeqësi.

Koje rekoše usta moja, i kaza jezik moj u tjeskobi mojoj.

15 Do të të ofroj olokauste kafshësh të majme, me erën e këndshme të deshve; do të flijoj qe dhe cjep. (Sela)

Žrtve paljenice pretile æu ti prinijeti s dimom od pretiline ovnujske, prinijeæu ti teoce s jariæima.

16 Ejani dhe dëgjoni, ju të gjithë që i trëmbeni Perëndisë, dhe unë do t’ju tregoj atë që ai bëri për shpirtin tim.

Hodite, èujte svi koji se bojite Boga, ja æu vam kazati šta je uèinio duši mojoj.

17 I thirra atij me gojën time dhe e përlëvdova me gjuhën time.

K njemu zavikah ustima svojim, i jezikom svojim proslavih ga.

18 Po të kisha ruajtur të keqen në zemrën time, Zoti nuk do të më kishte dëgjuar.

Da sam vidio u srcu svom bezakonje, ne bi me uslišio Gospod.

19 Por Perëndia më dëgjoi dhe i kushtoi kujdes zërit të lutjes sime.

Ali Bog usliši, primi glas moljenja mojega.

20 Qoftë i bekuar Perëndia, që nuk e hodhi poshtë lutjen time dhe nuk më mohoi mirësinë e tij.

Blagosloven Bog, koji ne odvrže molitve moje i ne ostavi me bez milosti svoje!