Psalmet 51

1 Ki mëshirë për mua, o Perëndi, sipas mirësisë sate; për dhembushurinë e madhe që ke fshiji të ligat që kam bërë.

In finem. Psalmus David, cum venit ad eum Nathan propheta, quando intravit ad Bethsabee. [Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam; et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquitatem meam.

2 Më pastro tërësisht nga paudhësia ime dhe më pastro nga mëkati im,

Amplius lava me ab iniquitate mea, et a peccato meo munda me.

3 Sepse i pranoj të ligat që kam bërë, dhe mëkati im më rri gjithnjë përpara.

Quoniam iniquitatem meam ego cognosco, et peccatum meum contra me est semper.

4 Kam mëkatuar kundër teje, vetëm kundër teje, dhe kam bërë atë që është e keqe për sytë e tu, me qëllim që ti të njihesh i drejtë kur flet dhe i ndershëm kur gjykon.

Tibi soli peccavi, et malum coram te feci; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris.

5 Ja, unë jam mbruajtur në paudhësi, dhe nëna ime më ka lindur në mëkat.

Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum, et in peccatis concepit me mater mea.

6 Por ty të pëlqen e vërteta që qëndron në thelb, dhe më mëson diturinë në sekretin e zemrës.

Ecce enim veritatem dilexisti; incerta et occulta sapientiæ tuæ manifestasti mihi.

7 Më pastro me hisop dhe do të jem i pastruar; më laj dhe do të jem më i bardhë se bora.

Asperges me hyssopo, et mundabor; lavabis me, et super nivem dealbabor.

8 Bëj që të ndjej gëzim dhe ngazëllim; bëj që kockat që ke thyer të kremtojnë edhe ato.

Auditui meo dabis gaudium et lætitiam, et exsultabunt ossa humiliata.

9 Fshih fytyrën tënde nga mëkatet e mia dhe fshi të tëra paudhësitë e mia.

Averte faciem tuam a peccatis meis, et omnes iniquitates meas dele.

10 O Perëndi, krijo tek unë një zemër të pastër dhe përtëri tek unë një frymë të patundur.

Cor mundum crea in me, Deus, et spiritum rectum innova in visceribus meis.

11 Mos më largo nga prania jote dhe mos më hiq Frymën tënde të shenjtë.

Ne projicias me a facie tua, et spiritum sanctum tuum ne auferas a me.

12 Kthemë gëzimin e shpëtimit dhe përkahmë me frymë dashamirës.

Redde mihi lætitiam salutaris tui, et spiritu principali confirma me.

13 Atëherë do t’u mësoj rrugët e tua shkelësve dhe mëkatarët do të kthehen drejt teje.

Docebo iniquos vias tuas, et impii ad te convertentur.

14 Çliromë nga gjaku i derdhur, o Perëndi, Perëndi i shpëtimit tim, dhe gjuha ime do të kremtojë tërë gaz drejtësinë tënde.

Libera me de sanguinibus, Deus, Deus salutis meæ, et exsultabit lingua mea justitiam tuam.

15 O Zot, hap buzët e mia, dhe goja ime do të shpallë lëvdimin tënd.

Domine, labia mea aperies, et os meum annuntiabit laudem tuam.

16 Ti në fakt nuk ndjen ndonjë kënaqësi në flijim, përndryshe do ta ofroja, nuk të pëlqen as olokausti.

Quoniam si voluisses sacrificium, dedissem utique; holocaustis non delectaberis.

17 Flijimet e Perëndisë janë frymë e thyer; o Perëndi, ti nuk e përçmon zemrën e thyer dhe të penduar.

Sacrificium Deo spiritus contribulatus; cor contritum et humiliatum, Deus, non despicies.

18 Bëj të mirën Sionit për dashamirësinë tënde, ndërto muret e Jeruzalemit.

Benigne fac, Domine, in bona voluntate tua Sion, ut ædificentur muri Jerusalem.

19 Atëherë do të gëzohesh në flijimet e drejtësisë, në olokaustet dhe në ofertat që digjen tërësisht; atëherë do të ofrohen dema të rinj mbi altarin tënd.

Tunc acceptabis sacrificium justitiæ, oblationes et holocausta; tunc imponent super altare tuum vitulos.]