Psalmet 51

1 Ki mëshirë për mua, o Perëndi, sipas mirësisë sate; për dhembushurinë e madhe që ke fshiji të ligat që kam bërë.

Dem Sangmeister. Ein Psalm Davids.

2 Më pastro tërësisht nga paudhësia ime dhe më pastro nga mëkati im,

Als der Prophet Nathan zu ihm kam, / nachdem er zu Batseba eingegangen war.

3 Sepse i pranoj të ligat që kam bërë, dhe mëkati im më rri gjithnjë përpara.

Sei mir gnädig, Elohim, nach deiner Huld, / In großer Erbarmung tilg meine Frevel!

4 Kam mëkatuar kundër teje, vetëm kundër teje, dhe kam bërë atë që është e keqe për sytë e tu, me qëllim që ti të njihesh i drejtë kur flet dhe i ndershëm kur gjykon.

Wasche mich völlig von meiner Schuld / Und von meiner Sünde mache mich rein!

5 Ja, unë jam mbruajtur në paudhësi, dhe nëna ime më ka lindur në mëkat.

Denn meine Frevel sind mir bewußt, / Und meine Sünde ist stets vor mir.

6 Por ty të pëlqen e vërteta që qëndron në thelb, dhe më mëson diturinë në sekretin e zemrës.

An dir allein habe ich gesündigt, / Und was dir mißfällt, hab ich verübt. / Denn du sollst recht behalten mit deinem Spruch, / Rein erscheinen mit deinem Urteil.

7 Më pastro me hisop dhe do të jem i pastruar; më laj dhe do të jem më i bardhë se bora.

Ich bin ja in Schuld geboren, / In Sünde hat mich meine Mutter empfangen.

8 Bëj që të ndjej gëzim dhe ngazëllim; bëj që kockat që ke thyer të kremtojnë edhe ato.

Doch da du Wahrheit im Herzen liebst, / So mach mir im Innern Weisheit kund!

9 Fshih fytyrën tënde nga mëkatet e mia dhe fshi të tëra paudhësitë e mia.

Entsündige mich mit Ysop, so werd ich rein, / Wasche mich, so werd ich weißer als Schnee.

10 O Perëndi, krijo tek unë një zemër të pastër dhe përtëri tek unë një frymë të patundur.

Sprich mir Wonne und Freude zu, / Daß deine Gebeine frohlocken, die du zerschlagen.

11 Mos më largo nga prania jote dhe mos më hiq Frymën tënde të shenjtë.

Verbirg dein Antlitz vor meinen Sünden, / Und all meine Frevel tilge aus!

12 Kthemë gëzimin e shpëtimit dhe përkahmë me frymë dashamirës.

Ein reines Herz schaff mir, Elohim, / Einen festen Geist erneure in mir!

13 Atëherë do t’u mësoj rrugët e tua shkelësve dhe mëkatarët do të kthehen drejt teje.

Wirf mich nicht weg von deinem Antlitz, / Deinen Heiligen Geist nimm nicht von mir!

14 Çliromë nga gjaku i derdhur, o Perëndi, Perëndi i shpëtimit tim, dhe gjuha ime do të kremtojë tërë gaz drejtësinë tënde.

Erfreue mich wieder mit deinem Heil, / Mit willigem Geiste stütze mich!

15 O Zot, hap buzët e mia, dhe goja ime do të shpallë lëvdimin tënd.

Dann lehre ich Frevler deine Wege, / Und Sünder sollen sich zu dir kehren.

16 Ti në fakt nuk ndjen ndonjë kënaqësi në flijim, përndryshe do ta ofroja, nuk të pëlqen as olokausti.

Von Blutschuld rette mich, Elohim, du Gott meines Heils! / So jauchzt meine Zunge ob deiner Gnade.

17 Flijimet e Perëndisë janë frymë e thyer; o Perëndi, ti nuk e përçmon zemrën e thyer dhe të penduar.

Adonái, tu mir die Lippen auf; / Dann wird mein Mund deinen Ruhm verkünden.

18 Bëj të mirën Sionit për dashamirësinë tënde, ndërto muret e Jeruzalemit.

Schlachtopfer begehrst du ja nicht — sonst gäbe ich sie —; / Brandopfer gefallen dir nicht.

19 Atëherë do të gëzohesh në flijimet e drejtësisë, në olokaustet dhe në ofertat që digjen tërësisht; atëherë do të ofrohen dema të rinj mbi altarin tënd.

Elohims Schlachtopfer sind ein zerbrochener Geist. / Ein zerbrochen, zerschlagen Herz, Elohim, verschmähest du nicht! Tu wohl an Zion in deiner Gnade, / Baue die Mauern Jerusalems! Dann werden dir rechte Opfer gefallen: / Brandopfer, Ganzopfer, / Dann wird man Stiere opfern auf deinem Altar.