Psalmet 49

1 Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

Ouvi isto, vós todos os povos; inclinai os ouvidos, todos os moradores do mundo,

2 qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

Tanto baixos como altos, tanto ricos como pobres.

3 Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

A minha boca falará de sabedoria; e a meditação do meu coração será de entendimento.

4 Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

Inclinarei os meus ouvidos a uma parábola: declararei o meu enigma na harpa.

5 Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

Porque temerei eu nos dias maus, quando me cercar a iniquidade dos que me armam ciladas?

6 ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

Aqueles que confiam na sua fazenda, e se glóriam na multidão das suas riquezas,

7 Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

Nenhum deles de modo algum pode remir a seu irmão, ou dar a Deus o resgate dele

8 sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

(Pois a redenção da sua alma é caríssima, e cessará para sempre);

9 për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

Para que viva para sempre, e não veja corrupção:

10 Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Porque ele vê que os sábios morrem: perecem igualmente tanto o louco como o brutal, e deixam a outros os seus bens.

11 Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

O seu pensamento interior é que as suas casas serão perpétuas e as suas habitações de geração em geração: dão às suas terras os seus próprios nomes.

12 Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

Todavia o homem que está na honra não permanece; antes é como os brutos que perecem.

13 Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

Este caminho deles é a sua loucura; contudo a sua posteridade aprova as suas palavras (Selah)

14 Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre. (Sheol h7585)

Como ovelhas são postos na sepultura; a morte se alimentará deles; e os retos terão domínio sobre eles na manhã, e a sua formosura na sepultura se consumirá da sua morada. (Sheol h7585)

15 Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela) (Sheol h7585)

Mas Deus remirá a minha alma do poder da sepultura, pois me receberá (Selah) (Sheol h7585)

16 Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

Não temas, quando alguém se enriquece, quando a glória da sua casa se engrandece.

17 sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

Porque, quando morrer, nada levará consigo, nem a sua glória o acompanhará.

18 Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Ainda que na sua vida ele bendisse a sua alma, e os homens te louvam, quando fizeres bem a ti mesmo,

19 ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

Irá para a geração de seus pais; eles nunca verão a luz

20 Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

O homem que está na honra, e não tem entendimento, é semelhante às bestas que perecem.