Psalmet 49

1 Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

Til sangmesteren; av Korahs barn; en salme. Hør dette, alle folk, vend øret til, alle I som bor i verden,

2 qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

både lave og høie, rike og fattige, alle tilsammen!

3 Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

Min munn skal tale visdom, og mitt hjertes tanke er forstand.

4 Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

Jeg vil bøie mitt øre til tankesprog, jeg vil fremføre min gåtefulle tale til citaren.

5 Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

Hvorfor skal jeg frykte i de onde dager, når mine forfølgeres ondskap omgir mig,

6 ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

de som setter sin lit til sitt gods og roser sig av sin store rikdom?

7 Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

En mann kan ikke utløse en bror, han kan ikke gi Gud løsepenger for ham

8 sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

- for deres livs utløsning er for dyr, og han må avstå derfra til evig tid -

9 për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

så han skulde bli ved å leve evindelig og ikke se graven.

10 Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Nei, han vil få se den. De vise dør, dåren og den uforstandige omkommer tilsammen og overlater sitt gods til andre.

11 Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

Deres hjertes eneste tanke er at deres hus skal stå til evig tid, deres boliger fra slekt til slekt; de kaller sine jorder op efter sine navn.

12 Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

Og dog blir et menneske i herlighet ikke stående; han er lik dyrene, som går til grunne.

13 Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

Således går det dem som er fulle av selvtillit, og dem som følger dem efter og har behag i deres tale. (Sela)

14 Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre. (Sheol h7585)

Som en fårehjord føres de ned i dødsriket, døden vokter dem, og de opriktige hersker over dem, når morgenen bryter frem, og deres skikkelse blir ødelagt av dødsriket, så de ikke har nogen bolig mere. (Sheol h7585)

15 Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela) (Sheol h7585)

Men Gud skal forløse min sjel av dødsrikets vold, for han skal ta mig til sig. (Sela) (Sheol h7585)

16 Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

Frykt ikke når en mann blir rik, når hans huses herlighet blir stor!

17 sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

For han skal intet ta med sig når han dør; hans herlighet skal ikke fare ned efter ham.

18 Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Om han enn velsigner sin sjel i sitt liv, og de priser dig fordi du gjør dig til gode,

19 ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

så skal du dog komme til dine fedres slekt; de ser ikke lyset evindelig.

20 Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

Et menneske i herlighet, som ikke har forstand, er lik dyrene, som går til grunne.