Psalmet 49

1 Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

Hlustið nú háir og lágir, ríkir og fátækir.

2 qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

Allir heimsbúar hlýðið á.

3 Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

Ég tala til ykkar vísdómsorð.

4 Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

Með undirleik hörpu kveð ég um hyggindi, veiti svör við spurningum lífsins:

5 Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

Láttu ekki ógæfuna hræða þig, né óvini sem umkringja þig með illsku!

6 ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

Auðæfum sínum treysta þeir og stæra sig af miklu ríkidæmi

7 Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

en þó gæti enginn þeirra greitt Guði lausnargjald fyrir bróður sinn, keypt hann lausan.

8 sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

Sál mannsins er dýrmætari en svo að hún verði keypt fyrir fé.

9 për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

Auður alls heimsins hrekkur ekki til að kaupa einum manni líf og forða honum frá gröfinni.

10 Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Þið auðmenn og vitringar og aðrir sem hreykið ykkur hátt, þið munuð farast eins og aðrir menn. Þið hafið enga kröfu til lífsins fremur en fífl og fáráðlingar. Þið verðið að eftirláta öðrum auð ykkar.

11 Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

Hús og eignir bera nöfn ykkar rétt eins og þið ætlið að búa þar að eilífu!

12 Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

Nei, maðurinn verður að deyja. Hann er eins og skepnurnar, þrátt fyrir frægð sína og frama.

13 Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

Slík verða afdrif hinna hrokafullu en samt mun þeirra getið með virðingu þegar þeir eru dauðir.

14 Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre. (Sheol h7585)

En þeir fá ekki umflúið dauðann. Þegar upp er staðið verða hinir vondu að þjóna hinum góðu. Vald auðsins er þeim gagnslaust í dauðanum og ekki taka þeir auðæfi sín með sér. (Sheol h7585)

15 Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela) (Sheol h7585)

En hvað um mig? Guð mun leysa sál mína frá dauða og frelsa mig úr helju. (Sheol h7585)

16 Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

Vertu ekki gramur þótt einhver verði ríkur og reisi sér glæsihöll.

17 sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

Ekkert af því mun hann taka með sér í gröfina, ekki einu sinni frægð sína!

18 Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Í lifanda lífi telur hann sig heppinn og heimurinn klappar honum lof í lófa,

19 ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

en þó deyr hann eins og aðrir og hverfur inn í myrkrið.

20 Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

Sá sem elskar eigin lofstír deyr eins og skepnan, þrátt fyrir frægð sína og frama.