Psalmet 49

1 Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

Al la ĥorestro. De la Koraĥidoj. Psalmo. Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

2 qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

3 Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

4 Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

5 Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

6 ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

7 Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

8 sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

9 për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

10 Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

11 Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

12 Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

13 Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. (Sela)

14 Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre. (Sheol h7585)

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon. (Sheol h7585)

15 Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela) (Sheol h7585)

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. (Sela) (Sheol h7585)

16 Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

17 sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

18 Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

19 ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

20 Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.