Psalmet 49

1 Dëgjoni gjithë popujt, vini veshin, o banorë të botës,

Nangho mipite’n hichehi ngaijuvin! Nangho vannoi mite jouse’n ngaicheh uvin!

2 qofshin njerëz të popullit dhe fisnikë, të pasur dhe të varfër tok.

Milen le mineo, ahao avai in ngaisoh keijun!

3 Nga goja ime do të dalin fjalë diturie dhe kredhja në mendime e zemrës sime do të sjellë mirëkuptim.

Ajeh chu kathuseiho hi chihna thu ahin, chuleh kalung’a kagel jong hi hetgilna dimset ahi.

4 Unë do ta ndjek një proverb, do ta paraqes enigmën time me harpë.

Keiman thuchih kaseiho chu giltah’in kegel’in hiti chun semjang sai a kitilkhou in thulem kaseiho suhlhap na kanei ji'e.

5 Pse duhet të kem frikë nga ditët e fatkeqësisë, kur më rrethon ligësia e kundërshtarëve të mi,

Kagalmite’n eihin umkimvel’uva boinan eihin lhunkhum teng idia kakichat ding ham?

6 ata që kanë besim në pasuritë e tyre dhe mburren me bollëkun e pasurisë së tyre?

Amahon anei agouhou atahsan un ahaotheinau a akiletsah ui.

7 Asnjeri nuk mund të shpengojë kurrsesi vëllanë e tij, as t’i japë Perëndisë çmimin e shpengimit të tij,

Ahijeng vang’in athina diuva kon’in amaho le amaho akihuhdoh joupouvin Pathen henga sum in ahinkhou akichoh thei pouve.

8 sepse shpengimi i shpirtit të tij është shumë i shtrenjtë, dhe çmimi i saj nuk do të mjaftonte kurrë,

Lhatdamna kitihi bailam tah a um ahipoi, ajeh chu koiman alhingset’in apejou poi;

9 për të bërë që ai të jetojë përjetë dhe të mos shohë gropën.

tonsot’a hingjing a lhanmun’a chelou hel nading chu.

10 Në fakt të gjithë shohin që njerëzit e urtë vdesin dhe që po në atë mënyrë vdesin njerëzit e pamend a mendjeshkurtër, duke ua lënë të tjerëve pasuritë e tyre.

Michingho chu nikhat thitei diu ahi, hiche mingol le lungel neilou ho banga anei agouhou chu adalhah cheh di’u ahi.

11 Me mendjen e tyre ata pandehin se shtëpitë e tyre do të qëndrojnë për gjithnjë, që banesat e tyre janë të përjetshme; dhe kështu u vënë tokave emrin e tyre.

Lhanmol chu atonsot in’u ahitan achen jingna di’u mun chu ahitai. Anei agouho’u chu amaho min putsah jeng leu.

12 Megjithatë edhe njeriu që jeton në mes të pasurive nuk e ka të gjatë; ai është njëlloj si kafshët që mbarojnë.

Aminthan nao chu sotlou ding ganhing ho bang’a thithou thou di’u ahi.

13 Kjo është sjellja e njerëzve pa mend dhe e atyre që u shkojnë dhe miratojnë fjalimet e tyre. (Sela)

Amaho hi min miching dan’in geljong leu mingol bang’a thina ato thou thou di’u ahi.

14 Shtyhen si dele në drejtim të Sheolit; vdekja do t’i përpijë dhe në mëngjes njerëzit e drejtë do të sundojnë mbi ta. Luksi i tyre do të marrë fund në Sheol, larg banesës së tyre. (Sheol h7585)

Kelngoiho bang’a lhanmun lhung thou thou di’u thina chu akelngoi chingpa’u hiding, anei agouhou a kon’a gamlatah’a lhanmun khat’a monlha thou thou diu ahi. (Sheol h7585)

15 Por Perëndia im do ta shpengojë shpirtin tim nga pushteti i Sheolit, sepse ai do të më pranojë. (Sela) (Sheol h7585)

Ahin keivang Pathen’in kahinkho eilhatdoh peh’in tin, Aman lhanmun’a kon’in eihuhdoh nante. (Sheol h7585)

16 Mos kij frikë kur dikush pasurohet, kur lavdia e shtëpisë së tij rritet,

Hijeh chun migilou ho ahung hao ua a innchen ujong ahung hoibe cheh tengu le lunglhadah hih in.

17 sepse kur do të vdesë, nuk do të marrë asgjë me vete; lavdia e tij nuk do të zbresë pas tij.

Ajeh chu amaho athiteng uleh imacha akipoh di’u aumpoi anei agou’un lhan sung’ah juilut thei pouvinte.

18 Edhe në se në jetë e ndjente veten të lumtur (në fakt njerëzia të lavdëron kur pasurohesh),

Hiche lei hinkho’a hin alolhin jeh’un vangpha le ochat um’in kigel jong leu,

19 ai do të arrijë brezin e etërve të tij, që nuk do ta shohin kurrë më dritën.

Chemasa ho bang bang’a thidiu khovah amukit louhel di’u ahitai.

20 Njeriu që jeton në mes të pasurive pa pasur gjykim është njëlloj si kafshët që zhduken.

Anei agou’u kiletsahpi ho chun amaho jong ganhing bang’a phat khatleh thithou thou diu ahilam akihetdoh lou’u ahi.