Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Al Vencedor: a los hijos de Coré: Masquil. Oh Dios, con nuestros oídos hemos oído, nuestros padres nos han contado la obra que hiciste en sus tiempos, en los tiempos antiguos.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Tú con tu mano echaste los gentiles, y los plantaste a ellos; afligiste los pueblos, y los arrojaste.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Porque no heredaron la tierra por su espada, ni su brazo los libró; sino tu diestra, y tu brazo, y la luz de tu rostro, porque te complaciste en ellos.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Tú, oh Dios, eres mi rey: Manda saludes a Jacob.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Por medio de ti acornearemos a nuestros enemigos; en tu Nombre atropellaremos a nuestros adversarios.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Porque no confiaré en mi arco, ni mi espada me salvará.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Porque tú nos has guardado de nuestros enemigos, y has avergonzado a los que nos aborrecían.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

En Dios nos alabamos todo el tiempo, y para siempre loaremos tu Nombre. (Selah)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Pero nos has desechado, y nos has hecho avergonzar; y no sales en nuestros ejércitos.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Nos hiciste retroceder del enemigo, y nos saquearon para sí los que nos aborrecieron.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Nos pusiste como a ovejas para comida, y nos esparciste entre los gentiles.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Has vendido tu pueblo de balde, y sin precio.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Nos pusiste por vergüenza a nuestros vecinos, por escarnio y por burla a los que nos rodean.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Nos pusiste por proverbio entre los gentiles, por movimiento de cabeza en los pueblos.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Cada día mi vergüenza está delante de mí, y me cubre la confusión de mi rostro,

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

por la voz del que me blasfema y deshonra, por la voz del enemigo y del que se venga.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Todo esto nos ha venido, y no nos hemos olvidado de ti; y no hemos faltado a tu pacto.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

No se ha vuelto atrás nuestro corazón, ni tampoco se han apartado nuestros pasos de tus caminos.

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

Cuando nos quebrantaste en el lugar de los dragones, y nos cubriste con sombra de muerte,

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

si nos hubiésemos olvidado del Nombre de nuestro Dios, o alzado nuestras manos a dios ajeno,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

¿No demandaría Dios esto? Porque él conoce los secretos del corazón.

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Antes por tu causa nos matan cada día; somos tenidos como ovejas para el degolladero.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Despierta; ¿por qué duermes, Señor? Despierta, no nos deseches para siempre.

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

¿Por qué escondes tu rostro? ¿Olvidaste nuestra aflicción, y la opresión nuestra?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Porque nuestra alma se ha agobiado hasta el polvo; nuestro vientre está pegado con la tierra.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Levántate para ayudarnos, y redímenos por tu misericordia.