Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Dios, con nuestros oídos hemos oído, nuestros padres nos han contado la obra que hiciste en sus tiempos, en los tiempos antiguos.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Tú con tu mano echaste a las naciones, y los plantaste a ellos: afligiste los pueblos, y los enviaste.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Porque no heredaron la tierra por su espada, ni su brazo les libró; si no tu diestra, y tu brazo, y la luz de tu rostro, por que los amaste.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Tú eres mi Rey o! Dios: manda saludes a Jacob.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Por ti acornearemos a nuestros enemigos: en tu nombre atropellaremos a nuestros adversarios.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Porque no confiaré en mi arco, ni mi espada me salvará.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Porque tú nos has guardado de nuestros enemigos: y a los que nos aborrecieron, has avergonzado.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

En Dios nos alabamos todo el día; y para siempre loaremos tu nombre. (Selah)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

También nos has desechado, y nos has hecho avergonzar; y no sales en nuestros ejércitos.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Hicístenos volver atrás del enemigo: y los que nos aborrecieron, nos saquearon para sí.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Pusístenos como a ovejas para comer: y esparcístenos entre las naciones.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Has vendido a tu pueblo de balde; y no pujaste en sus precios.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Pusístenos por vergüenza a nuestros vecinos, por escarnio y por burla a nuestros al derredores.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Pusístenos por proverbio entre las naciones; por movimiento de cabeza en los pueblos.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Cada día mi vergüenza está delante de mí, y la confusión de mi rostro me cubre,

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

De la voz del que me avergüenza y deshonra; del enemigo, y del que se venga.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Todo esto nos ha venido, y no nos hemos olvidado de ti; y no hemos faltado a tu concierto.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

No se ha vuelto atrás nuestro corazón; y no se han apartado nuestros pasos de tus caminos;

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

Cuando nos quebrantaste en el lugar de los dragones, y nos cubriste con sombra de muerte.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Si nos olvidásemos del nombre de nuestro Dios; y si alzásemos nuestras manos a dios ajeno;

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

¿Dios no demandaría esto? porque él conoce los secretos del corazón.

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Porque por tu causa nos matan cada día; somos tenidos como ovejas para el degolladero.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Despierta, ¿por qué duermes, Señor? Despierta, no te alejes para siempre.

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

¿Por qué escondes tu rostro, y te olvidas de nuestra aflicción, y de nuestra opresión?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Porque nuestra alma se ha agobiado hasta el polvo: nuestro vientre está pegado con la tierra.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Levántate para ayudarnos; y redímenos por tu misericordia.