Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Guð, við höfum heyrt um máttarverk þín á dögum forfeðra okkar. Þeir hafa sagt:

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Hann rak heiðnu þjóðirnar úr landinu og gaf okkur það, lét Ísrael setjast hér að.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Ekki sigruðu þeir af eigin krafti, heldur vegna máttar þíns og velþóknunar þinnar á þeim.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Þú ert konungur minn og Guð. Láttu þjóð þína vinna sigur!

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Aðeins í þínum krafti og nafni sigrum við óvininn.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Vopnin duga skammt, þau tryggja ekki sigur.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Aðeins með þinni hjálp getum við sigrað.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Guð, aftur og aftur hrósa ég mér af þér. Hvernig get ég þakkað þér sem skyldi!

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

En þó hefur þú, Drottinn, nú um stund yfirgefið okkur og ekki stutt í orustum.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Já, þú hefur barist gegn okkur og við höfum flúið. Óvinir okkar gerðu árás. Þeir rændu og rupluðu.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Þú hefur farið með okkur eins og sláturfé, tvístrað okkur meðal þjóðanna.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Þú selur þjóð þína fyrir lítið, metur hana einskis virði.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Nágrannarnir hæða okkur og spotta vegna alls sem þú lætur á okkur dynja.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Þín vegna er „Gyðingur!“háðsyrði og hneyksli meðal þjóðanna, öllum til ama.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Ég verð fyrir stöðugum skömmum,

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

mér er formælt og ég fyrirlitinn af hefnigjörnum óvinum.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Og þetta hefur gerst, Drottinn, þrátt fyrir tryggð okkar við þig. Sáttmála þinn höfum við ekki rofið.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Ekki höfum við snúið okkur gegn þér, ekki vikið eitt skref af vegi þínum!

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

Væri svo, gætum við skilið refsingu þína, landauðn og niðdimmu dauðans.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Ef við hefðum hætt að tilbiðja Guð og snúið okkur að hjáguðadýrkun,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

hefði honum þá ekki verið kunnugt um það? Hann sem þekkir alla hluti og leyndarmál mannanna.

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

En það höfum við ekki gert. Við erum í dauðans hættu fyrir það eitt að þjóna þér! Við erum eins og lömb leidd til slátrunar!

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Vakna þú! Rís þú á fætur! Hvers vegna sefur þú, Drottinn? Hefur þú hafnað okkur fyrir fullt og allt?

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Hvers vegna horfir þú í aðra átt? Af hverju er þér sama um sorg okkar og neyð?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Við erum fallnir og liggjum hér endilangir.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Rís þú upp, Drottinn, komdu og hjálpaðu okkur! Frelsaðu okkur vegna eilífrar elsku þinnar.