Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Dem Sangmeister. Eine Betrachtung der Söhne Korahs.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Elohim, mit unsern Ohren haben wir gehört, / Unsre Väter haben uns erzählt, / Was du in ihren Tagen getan, / In den Tagen der Vorzeit:

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Du hast mit deiner Hand die Heiden vertrieben und sie gepflanzt; / Du hast Völker zerschlagen, sie ausgebreitet.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Denn nicht durch ihr Schwert ward ihnen das Land, / Und nicht ihr Arm half ihnen zum Sieg, / Nein, deine Rechte, dein Arm, das Licht deines Angesichts. / Denn du hattest sie lieb.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Du, Elohim, du bist mein König, / Entbiete Hilfe für Jakob.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Mit dir zerstoßen wir unsre Dränger, / Zertreten die Feinde in deinem Namen.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Denn nicht vertrau ich auf meinen Bogen, / Mein Schwert verschafft mir nicht Hilfe.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

Nein, du hilfst uns von unsern Drängern, / Und unsre Hasser verstörest du.

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Allzeit rühmen wir uns Elohims, / Deinen Namen preisen wir ewig. (Sela)

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Und doch verwirfst du uns, bringst uns in Schmach, / Ziehst nicht mehr aus mit unsern Heeren.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Du lässest uns fliehn vor unserm Feind, / Und unsre Hasser plündern uns aus.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Du lässest uns wie Schafe verschlingen, / Und unter die Heiden zerstreuest du uns.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Um ein Spottgeld verkaufst du dein Volk / Und forderst für sie nicht hohen Preis.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Unsern Nachbarn machest du uns zur Schmach, / Zum Hohn und Gelächter ringsumher.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Du machst uns zum Spottlied unter den Heiden, / Und die Völker schütteln den Kopf über uns.

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

Allzeit denk ich an meine Schmach, / Und Scham bedeckt mein Angesicht,

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Weil ich die Schmäher und Lästerer hören, / Die Feinde und Rachgierigen sehen muß.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

All dies hat uns getroffen, obwohl wir dein nicht vergessen / Noch deinen Bund gebrochen haben.

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

Es ist unser Herz nicht abgefallen, / Unser Schritt nicht gewichen von deinem Pfad,

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Daß du uns (nun zur Strafe) zerschlägst an der Schakalstätte / Und uns umhüllest mit Todesschatten.

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

Hätten wir des Namens unsers Gottes vergessen, / Unsre Hände gebreitet zum fremden Gott:

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Würde Elohim das nicht durchschaun? / Er kennt ja des Herzens Geheimnis.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Nein, deinetwegen werden wir täglich gemordet, / Wie Schafe der Schlachtbank achtet man uns.

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Wach auf! Warum schläfst du, Herr? / Erwache, verwirf nicht auf immer!

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Warum verbirgst du dein Angesicht, / Denkst nicht unsers Elends und Druckes?

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Denn in den Staub gebeugt ist unsre Seele, / Es klebt unser Leib am Boden. Auf! Hilf uns! / Errett uns um deiner Gnade willen!