Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Au maître chantre. Hymne des fils de Coré. O Dieu, nous avons ouï de nos oreilles, nos pères nous ont raconté les exploits que tu fis en leurs jours, aux jours d'autrefois.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

De ta main tu chassas les nations, pour les établir; tu détruisis les peuples, pour les multiplier.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Car ce ne fut pas par leur épée qu'ils conquirent le pays, ni leur bras qui les rendit vainqueurs, mais ta droite et ton bras, et la lumière de ta face; car tu leur fus propice.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

O Dieu! tu es mon Roi! Ordonne la délivrance de Jacob!

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Avec toi nous battons nos ennemis, par ton nom nous terrassons nos adversaires

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Car dans mon arc je ne me confie point, ce n'est pas mon épée qui me délivre;

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

mais c'est toi qui nous délivres de nos ennemis, et qui confonds ceux qui nous haïssent.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

De Dieu nous faisons gloire en tout temps, et nous louons éternellement ton nom. (Pause)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Cependant tu nous rejetas et nous couvris d'opprobre, et tu ne marchas plus avec nos armées;

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

tu nous fis reculer devant nos ennemis, et ceux qui nous haïssent, emportèrent des dépouilles;

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

tu nous livras comme la brebis que l'on mange, et parmi les nations tu nous disséminas;

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

tu vendis ton peuple à vil prix, et pour toi il n'eut pas une grande valeur;

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

tu nous exposas aux affronts de nos voisins, aux railleries et aux insultes de nos alentours;

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

tu nous fis passer en proverbe chez les nations, exciter des hochements de tête parmi les peuples.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Toujours ma honte est devant mes yeux, et la confusion de ma face me couvre,

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

à la voix de celui qui m'insulte et m'outrage, à l'aspect de l'ennemi et de l'homme hostile.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Tout cela nous est arrivé, et pourtant nous ne t'avions pas oublié, nous n'avions pas violé ton alliance,

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

notre cœur ne s'était point retiré de toi, et nos pas n'avaient pas dévié de tes voies,

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

pour que tu nous écrases dans le pays des chacals, et que tu nous enveloppes d'une ombre de mort.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, et tendu nos mains vers un dieu étranger, est-ce que Dieu ne le pénétrerait pas,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

lui qui connaît les secrets de nos cœurs?

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Mais non, pour toi nous sommes tués tous les jours, et regardés comme des brebis à égorger.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Veille! pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi! ne nous rejette pas à jamais!

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Pourquoi cacher ta face, oublier notre misère et notre oppression?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Car jusqu'à la poussière notre âme est abattue, et notre corps à la terre est attaché.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Lève-toi! à notre secours! et sauve-nous pour l'amour de ta grâce.