Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Au chef des chantres. Par les fils de Coré. Maskîl. O Dieu! De nos oreilles nous l’avons entendue, nos pères nous l’ont racontée, l’œuvre que tu as accomplie de leurs jours, aux temps antiques.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Toi, de ta main, tu as dépossédé des nations, et tu les as implantés, eux; tu as ruiné des peuplades, et eux, tu les as multipliés.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Certes, ce n’est pas leur épée qui les a faits maîtres du pays, ni leur bras qui leur a donné la victoire: c’est ta droite, ton bras, la lumière de ta face; car tu les avais pris en affection.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

C’Est toi qui es mon roi, ô Dieu! Décrète les triomphes de Jacob.

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Grâce à toi nous enfonçons nos ennemis, avec l’aide de ton nom, nous écrasons nos agresseurs.

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Car je ne mets pas ma confiance en mon arc; ce n’est pas mon épée qui m’assure la victoire;

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

mais c’est toi qui nous fait triompher de nos ennemis, qui couvres de confusion ceux qui nous haïssent.

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

En Dieu nous nous glorifions sans cesse, et à jamais nous célébrons ton nom. (Sélah)

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Pourtant tu nous as rejetés et humiliés, et tu n’accompagnes plus nos armées.

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Tu nous fais reculer devant l’ennemi: ceux qui nous haïssent pillent à leur aise.

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Tu nous livres comme des troupeaux dont on se nourrit, et nous éparpilles parmi les nations.

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Tu vends ton peuple à vil prix; tu n’estimes pas bien haut sa valeur.

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Tu fais de nous un objet d’opprobre pour nos voisins, la risée et la moquerie de notre entourage.

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Tu nous rends la fable des nations; nous excitons des hochements de tête parmi les peuples.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Tout le temps, mon déshonneur est là, sous mes yeux, et mon visage se couvre de honte

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

à la voix de l’insulteur et du détracteur, à la vue de l’ennemi, avide de vengeance.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

Tout cela nous est advenu, sans que nous t’ayons oublié, sans que nous ayons trahi ton alliance.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Notre cœur n’a pas rétrogradé, ni nos pas n’ont dévié de ton chemin,

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

pour que tu dusses nous reléguer dans la région des monstres et nous recouvrir des ombres de la mort.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, étendu les mains vers un dieu étranger,

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

est-ce que Dieu ne l’aurait pas constaté, puisqu’il connaît les secrets du cœur?

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Mais pour toi nous subissons chaque jour la mort; on nous considère comme des brebis destinées à la boucherie.

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Réveille-toi donc! Pourquoi demeures-tu endormi, Seigneur? Sors de ton sommeil, ne nous délaisse pas à jamais.

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Pourquoi dérobes-tu ta face, oublies-tu notre misère et notre oppression?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Car notre âme est abaissée jusque dans la poussière, notre corps est couché de son long sur le sol.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Lève-toi pour nous venir en aide, délivre-nous par un effet de ta bonté!