Psalmet 44
1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.
“To the chief musician, for the sons of Korach, a Maskil.” O God, with our ears have we heard, our fathers have told us, deeds which thou hadst done in their days, in times of old.
2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr
Thou, with thy hand, didst indeed drive out nations, and plant them; thou didst ill-treat people, and cause them to spread out.
3 ës sate, sepse të pëlqenin.
For not by their sword did they obtain possession of the land, and their own arm brought them no victory; but thy right hand, and thy arm, and the light of thy countenance, because thou hadst given them thy favor.
4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.
Thou art my King, O God: ordain salvation for Jacob.
5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.
Through thee will we butt down our assailants: through thy name will we tread under foot our opponents.
6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.
For not in my bow will I trust, and my sword shall not help me.
7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.
But thou helpest us against our assailants, and those that hate us thou puttest to shame.
8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)
Of God we boast all the day, and to thy name will we give thanks for ever. (Selah)
9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.
But [now] thou hast cast off, and put us to the blush, and goest not forth with our armies.
10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.
Thou causest us to turn back from before our assailant: and they who hate us take spoil for themselves.
11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.
Thou givest us up like sheep for food, and among the nations hast thou dispersed us.
12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.
Thou sellest thy people for no value, and acquirest no gain by their price.
13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.
Thou renderest us a reproach to our neighbors, a scorn and a derision to those that are round about us.
14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.
Thou renderest us a by-word among the nations, a shaking of the head among the people.
15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,
All the day is my disgrace before me, and the shame of my face covereth me;
16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.
Because of the voice of him that reproacheth and blasphemeth; by reason of the enemy and him that seeketh vengeance.
17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.
All this is come over us, yet have we not forgotten thee; nor have we dealt falsely by thy covenant;
18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,
Our heart is not moved backward, nor hath our step turned aside from thy path:
19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.
Even when thou didst crush us in the abode of monsters, and cover us with the shadow of death.
20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,
If we had forgotten the name of our God, or spread forth our hands to a strange God:
21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.
Would not God search out this? for he knoweth the secrets of the heart.
22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.
But for thy sake are we slain all the day; we are counted as flocks [destined] for slaughter.
23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.
Awake, wherefore wilt thou sleep, O Lord? arise, abandon us not for ever.
24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?
Wherefore wilt thou hide thy face, wilt thou forget our misery, and our oppression?
25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.
For our soul is bowed down to the dust; our body cleaveth unto the earth.
26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.
Arise unto our help, and redeem us for the sake of thy kindness.
