Psalmet 44

1 O Perëndi, e kemi dëgjuar me veshët tona, etërit tanë na kanë treguar veprën që ti ke bërë në ditët e tyre në kohërat e lashta.

Voor muziekbegeleiding. Van de zonen van Kore; een leerdicht. O God, wij hebben het met eigen oren gehoord, Onze vaderen hebben het ons verteld, Wat Gij gedaan hebt in hun dagen, Met eigen hand in vroeger tijd.

2 Për t’i vendosur me dorën tënde ti ke shpronësuar kombet, ke çrrënjosur popuj për t’u bërë vend atyre. Në fakt nuk e pushtuan vendin me shpatën e tyre dhe nuk qe krahu i tyre që i shpëtoi, por ishte dora jote e djathtë, krahu yt dhe drita e fytyr

Naties hebt Gij uitgeroeid om hèn te planten, Volkeren geveld, om hèn te doen groeien.

3 ës sate, sepse të pëlqenin.

Neen, niet met hun zwaard namen zij bezit van het Land, Niet hun arm bracht hun zege: Maar het was uw rechterhand en uw arm En het licht van uw aanschijn, omdat Gij ze lief hadt.

4 Ti je mbreti im, o Perëndi, që vendos fitoret për Jakobin.

Gij waart het, mijn Koning en God, Die Jakob de zege verleende;

5 Me anën tënde do të përmbysim armiqtë tanë; në emër tënd do të shkelim ata që ngrihen kundër nesh.

Met úw hulp sloegen wij onze vijanden neer, Door úw Naam trapten wij onze haters tegen de grond;

6 Sepse nuk kam besim tek harku im dhe nuk do të jetë shpata ime ajo që do të më shpëtojë.

Neen, ik heb niet vertrouwd op mijn boog, En mijn zwaard kon de zege niet schenken.

7 Por je ti ai që na shpëton nga armiqtë tanë dhe që i mbulon me turp ata që na urrejnë.

Maar Gij hebt ons van onze verdrukkers verlost, En onze haters te schande gemaakt;

8 Ne do të lëvdojmë çdo ditë Perëndinë dhe do të kremtojmë emrin tënd përjetë. (Sela)

In God mochten we steeds blijven roemen, En uw Naam in eeuwigheid prijzen!

9 Por ti na dëbove dhe na mbulove me turp, dhe nuk del më me ushtritë tona.

Maar nú hebt Gij ons verstoten, ons te schande gemaakt, En trekt niet meer met onze heirscharen op;

10 Ti ke bërë të kthejmë kurrizin përpara armikut, dhe ata që na urrejnë na kanë grabitur.

Gij laat ons vluchten voor onze verdrukkers, En onze haters roven ons leeg!

11 Ti na ke dhënë si dele për therje dhe na ke shpërndarë midis kombeve.

Gij levert ons als slachtvee uit, En verstrooit ons onder de naties;

12 Ti e ke shitur popullin tënd për asgjë dhe nuk ke nxjerrë asnjë fitim nga shitja e tij.

Verkoopt uw volk voor een spotprijs, En geeft het bijna voor niet!

13 Ti na bëre për turp me fqinjët tanë, u bëmë gazi dhe tallja e atyre që rrijnë rreth nesh.

Gij maakt ons tot smaad onzer buren, Tot spot en hoon voor die ons omringen;

14 Ti na ke bërë të jemi gazi i kombëve; përsa na përket neve, popujt tundin kokën.

Gij laat de heidenen over ons schimpen, De volkeren meewarig het hoofd over ons schudden.

15 Turpi im më rri gjithmonë përpara, dhe fytyra ime është e mbuluar nga turpi,

Mijn schande staat mij altijd voor ogen, En de schaamte bedekt mijn gelaat,

16 për shkak të atij që më fyen dhe më poshtëron, për shkak të armikut dhe atij që kërkon hakmarrje.

Om de praatjes van schimper en spotter, Om de blik van vijand en hater.

17 Të tëra këto na kanë rënë mbi kurriz, por ne nuk kemi harruar dhe nuk kemi tradhëtuar besëlidhjen tënde.

En dit alles trof ons, ofschoon wij U niet hebben vergeten, En uw Verbond niet hebben verbroken.

18 Zemra jonë nuk është kthyer prapa dhe hapat tona nuk janë larguar nga rruga jote,

Ons hart is niet afvallig geworden, Onze schreden dwaalden niet af van uw pad;

19 por ti na ke copëtuar, duke na futur në vende çakejsh dhe duke na mbuluar me hijen e vdekjes.

Toch hebt Gij ons naar het oord der jakhalzen verwezen, En ons met de schaduw des doods overdekt.

20 Po të kishim harruar emrin e Perëndisë tonë dhe po t’i kishim shtrirë duart tona drejt një perëndie të huaj,

Of, hadden wij de Naam van onzen God soms vergeten, Onze handen naar vreemde goden geheven:

21 a nuk do ta kishte zbuluar Perëndia këtë gjë? Në fakt ai i njeh sekretet e zemrës.

Zou God het misschien niet hebben geweten, Hij, die de hartsgeheimen doorgrondt?

22 Po, për shkakun tënd ne vritemi çdo ditë dhe konsiderohemi si dele.

Neen, om Uwentwil blijft men ons wurgen, En worden wij als slachtvee behandeld!

23 Zgjohu! Pse fle, o Zot? Çohu, mos na kthe për gjithnjë.

Sta op dan; waarom zoudt Gij slapen, o Heer! Ontwaak; blijf ons niet altijd verstoten!

24 Pse e fsheh fytyrën tënde, dhe harron pikëllimin tonë dhe shtypjen tonë?

Waarom zoudt Gij uw aanschijn verbergen, Onze nood en ellende vergeten?

25 Sepse shpirtërat tona janë ulur deri te pluhuri dhe trupi ynë i është ngjitur tokës.

Want onze ziel ligt gebukt in het stof, En ons lichaam kleeft vast aan de grond.

26 Çohu të na ndihmosh dhe na shpëto për hir të mirësisë sate.

Sta op, ons te hulp! Red ons om wille van uw genade!