Psalmet 38

1 O Zot, mos më shaj në indinjatën tënde dhe mos më dëno në zemërimin tënd.

Gospode! nemoj me karati u gnjevu svojem, niti me nakazati u jarosti svojoj.

2 Sepse shigjtat e tua më kanë shpuar dhe dora jote më shtyp.

Jer strijele tvoje ustrijeliše me, i ruka me tvoja tišti.

3 Nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim për shkak të zemërimit tënd; nuk ka qetësi në kockat e mia për shkak të mëkatit tim.

Nema zdrava mjesta na tijelu mojem od gnjeva tvojega; nema mira u kostima mojim od grijeha mojega.

4 Paudhësitë e mia e kalojnë në fakt kohën time, janë si një barrë e madhe, shumë e rëndë për mua.

Jer bezakonja moja izaðoše vrh glave moje, kao teško breme otežaše mi.

5 Plagët e mia janë të fëlliqura dhe të qelbëzuara nga marrëzia ime.

Usmrdješe se i zagnojiše se rane moje od bezumlja mojega.

6 Jam krejt i kërrusur dhe i dëshpëruar; sillem tërë ditën rreth e qark duke mbajtur zi,

Zgrèio sam se i pogurio veoma, vas dan idem sjetan;

7 sepse ijet e mia janë të pezmatuara dhe nuk ka asgjë të shëndoshë në mishin tim.

Jer sam iznutra pun ognja, i nema zdrava mjesta na tijelu mojem.

8 Jam i sfilitur dhe i vrarë; vrumbulloj nga drithma e zemrës sime.

Iznemogoh i veoma oslabih, rièem od trzanja srca svojega.

9 O Zot, çdo dëshirë që kam është para teje dhe psherëtimat e mia nuk të janë fshehur.

Gospode! pred tobom su sve želje moje, i uzdisanje moje nije od tebe sakriveno.

10 Zemra ime rreh, fuqia po më lë; vetë drita e syve të mi ka ikur.

Srce moje jako kuca, ostavi me snaga moja, i vid oèiju mojijeh, ni njega mi nema.

11 Miqtë e mi dhe shokët e mi rrinë larg plagës sime, dhe fqinjët e mi ndalojnë larg meje.

Drugovi moji i prijatelji moji videæi rane moje otstupiše, daleko stoje bližnji moji.

12 Ata që kërkojnë jetën time më ngrejnë kurthe dhe ata që duan të më bëjnë të keqen flasin për shkatërrimin dhe mendojnë mashtrime tërë ditën.

Koji traže dušu moju namještaju zamku, i koji su mi zlu radi, govore o pogibli i po vas dan misle o prijevari.

13 Por unë jam si një i shurdhër që nuk dëgjon dhe një memec që nuk e hap gojën.

A ja kao gluh ne èujem i kao nijem koji ne otvora usta svojijeh.

14 Po, jam si një njeri që nuk dëgjon dhe që nuk mund të përgjigjet me gojën e tij.

Ja sam kao èovjek koji ne èuje ili nema u ustima svojim pravdanja.

15 Sepse shpresoj te ti, o Zot, ti do të përgjigjesh, o Zot, Perëndia im.

Jer tebe, Gospode, èekam, ti odgovaraj za mene, Gospode, Bože moj!

16 Sepse kam thënë: “U gëzofshin me mua, dhe kur këmba ime pengohet, mos u çofshin kundër meje”.

Jer rekoh: da mi se ne svete, i da se ne razmeæu nada mnom, kad se spotakne noga moja.

17 Ndërsa jam duke rënë dhe dhembja ime është vazhdimisht para meje,

Jer sam gotov pasti, i tuga je moja svagda sa mnom.

18 ndërsa rrëfej mëkatin tim dhe jam tepër i shqetësuar për mëkatin,

Priznajem krivicu svoju, i tužim radi grijeha svojega.

19 armiqtë e mi janë tërë gjallëri dhe janë të fortë, dhe ata që më urrejnë pa shkak shumohen.

Neprijatelji moji žive, jaki su, i (sila) ih ima što me nenavide na pravdi.

20 Edhe ata që ma shpërblejnë të mirën me të keqen më përndjekin, sepse unë ndjek rrugën e së mirës.

Koji mi vraæaju zlo za dobro, neprijatelji su mi zato što sam pristao za dobrim.

21 O Zot, mos më braktis; Perëndia im, mos u largo nga unë.

Nemoj me ostaviti, Gospode, Bože moj! nemoj se udaljiti od mene.

22 Nxito të më ndihmosh, o Zot, o shpëtimi im.

Pohitaj u pomoæ meni, Gospode, spasitelju moj!