Psalmet 2

1 Pse ziejnë kombet dhe pse popujt kurdisin gjëra të kota?

Hvorfor larmer hedningene og grunder folkene på det som fåfengt er?

2 Mbretërit e dheut mblidhen dhe princat këshillohen bashkë kundër Zotit dhe të vajosurit të tij,

Jordens konger reiser sig, og fyrstene rådslår sammen mot Herren og mot hans salvede:

3 duke thënë: “Le t’i këputim prangat e tyre dhe t’i heqim qafe litarët e tyre”.

La oss sprenge deres bånd og kaste deres rep av oss!

4 Ai që ulet në qiejtë do të qeshë, Zoti do të tallet me ta.

Han som troner i himmelen, ler, Herren spotter dem.

5 Atëherë do t’u flasë në zemërimin e tij dhe do t’i trembë në indinjatën e tij të madhe,

Så taler han til dem i sin vrede, og i sin harme forferder han dem:

6 dhe do të thotë: “E vendosa mbretin tim mbi Sion, malin tim të shenjtë.

Og jeg har dog innsatt min konge på Sion, mitt hellige berg!

7 Do të shpallë dekretin e Zotit. Ai më ka thënë: “Ti je biri im, sot më linde.

Jeg vil kunngjøre hvad fastsatt er: Herren sa til mig: Du er min sønn, jeg har født dig idag.

8 Më kërko dhe unë do të jap kombet si trashëgimi për ty dhe mbarë dheun si zotërim tëndin.

Begjær av mig! Så vil jeg gi dig hedningene til arv og jordens ender til eie.

9 Ti do t’i copëtosh me një shufër hekuri, do t’i bësh copë-copë si një enë prej argjile””.

Du skal knuse dem med jernstav; som en pottemakers kar skal du sønderslå dem.

10 Tani, pra, o mbretër, tregohuni të urtë; pranoni ndreqjen, o gjyqtarë të dheut.

Og nu, I konger, gå viselig frem! La eder advare, I dommere på jorden!

11 Shërbeni me frikë Zotin dhe gëzohuni me drithma.

Tjen Herren med frykt og juble med beven!

12 Nënshtrohuni Birit, që të mos zemërohet dhe të mos vdisni rrugës, sepse zemërimi i tij mund të ndizet në një çast. Lum ata që gjejnë strehë tek ai.

Kyss Sønnen, forat han ikke skal bli vred, og I gå til grunne på veien! For snart kunde hans vrede optendes. Salige er alle de som tar sin tilflukt til ham.