Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Monkamfo Awurade. Ɛyɛ sɛ wɔto ayɛyie dwom ma yɛn Onyankopɔn, ɛyɛ fɛ na ɛfata sɛ wɔkamfo no!

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Awurade kyekyere Yerusalem; Ɔboaboa Israel nnommumfoɔ ano.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Ɔsa wɔn a wɔn akoma abotoɔ yadeɛ na ɔkyekyere wɔn akuro.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Ɔnim nsoromma no dodoɔ na ɔde obiara din frɛ no.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Yɛn Awurade so, na ne tumi yɛ kɛseɛ; yɛrente nʼase nwie.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Awurade wowa ahobrɛasefoɔ na ɔtoto amumuyɛfoɔ hwe fam.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Monto aseda nnwom mma Awurade. Momfa sankuo nto dwom mma yɛn Onyankopɔn.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Ɔde omununkum kata ɔsoro ani; ɔde osutɔ ma asase ma ɛserɛ nyini wɔ nkokoɔ so.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Ɔma anantwie aduane na sɛ anene mma su a, ɔma wɔn aduane.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Ɛnyɛ ɔpɔnkɔ ahoɔden na nʼani sɔ na ɛnyɛ onipa ahoɔden nso.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Na mmom, Awurade ani sɔ nnipa a wɔsuro no, wɔn a wɔde wɔn ho to nʼadɔeɛ a ɛnsa da no so no.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Momma Awurade so, Ao Yerusalem; kamfo wo Onyankopɔn, Ao Sion,

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

ɔma wʼapono akyi adaban yɛ den na ɔhyira wo nkurɔfoɔ a wɔte wo mu.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Ɔma wʼahyeɛ so dwo na ɔde ayuo amapa ma wo.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Ɔsoma nʼahyɛdeɛ kɔ asase so; nʼasɛm tu mmirika ntɛm so.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Ɔtrɛ sukyerɛmma mu sɛ odwan ho nwi, na ɔpete obosuo nsukyeneeɛ sɛ nsõ.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Ɔtoto asukɔtweaa gu fam sɛ mmosea. Hwan na ɔbɛtumi agyina nʼawɔ denden no ano?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Ɔsoma nʼasɛm no ma ɛnane no; ɔhwanyane ne mframa, na nsuo tene.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Wada nʼasɛm adi akyerɛ Yakob, ne mmara ne ɔhyɛ nsɛm akyerɛ Israel.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Ɔnyɛɛ yei mmaa aman foforɔ biara; wɔnnim ne mmara. Monkamfo Awurade!