Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Monkamfo Awurade. Eye sɛ wɔto ayeyi nnwom ma yɛn Nyankopɔn, ɛyɛ fɛ na ɛfata dodo sɛ wɔkamfo no!

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Awurade kyekyere Yerusalem; Ɔboaboa Israel nnommum ano.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Ɔsa wɔn a wɔn koma abotow no yare, na ɔkyekyere wɔn akuru.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Ɔkyerɛ nsoromma dodow a ɛwɔ hɔ, na ɔde obiara din frɛ no.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Yɛn Awurade so, na ne tumi yɛ kɛse; yɛrente nʼase nwie.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Awurade wowaw ahobrɛasefo na ɔtotow amumɔyɛfo hwehwe fam.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Monto aseda nnwom mma Awurade. Momfa sanku nto dwom mma yɛn Nyankopɔn.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Ɔde omununkum kata ɔsoro ani; ɔma asase osu ma sare nyin wɔ nkoko so.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Ɔma anantwi aduan, na sɛ kwaakwaadabimma su a, ɔma wɔn aduan.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Ɛnyɛ ɔpɔnkɔ ahoɔden na nʼani sɔ na ɛnyɛ onipa ahoɔden nso.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Na mmom, Awurade ani sɔ nnipa a wosuro no, wɔn a wɔde wɔn ho to nʼadɔe a ɛnsa da no so no.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Momma Awurade so, Yerusalem; kamfo wo Nyankopɔn, Sion,

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

ɔma wʼapon akyi adaban yɛ den, na ohyira wo nkurɔfo a wɔte wo mu.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Ɔma wʼahye so dwo, na ɔde awi ankasa ma wo.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Ɔsoma nʼahyɛde kɔ asase so; nʼasɛm tu mmirika ntɛm so.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Ɔtrɛw sukyerɛmma mu sɛ oguan ho nwi, na ɔpete obosu sukyerɛmma sɛ nsõ.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Ɔtotow mparuwbo gu fam sɛ mmosea. Hena na obetumi agyina nʼawɔw dennen no ano?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Ɔsoma nʼasɛm no ma ɛnan no; ɔhwanyan ne mframa, na nsu sen.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Wada nʼasɛm adi akyerɛ Yakob, ne mmara ne ɔhyɛ nsɛm akyerɛ Israel.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Ɔnyɛɛ eyi maa ɔman foforo biara ɛ; wonnim ne mmara. Monkamfo Awurade!