Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Hvalite Gospoda; ker dobro je prepevati Bogu našemu; ker prijetno, spodobno je hvaljenje.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Zidar Jeruzalema Gospod, Izraelce zbira razkropljene.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

On ozdravlja potrte v srci in obvezuje v njih bolečinah.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Prešteva zvezd število, kliče jih, kolikor jih je, po imenih.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Velik je Gospod, Bog naš, in mnoga moč njegova, razumnost njegova brezmerna.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Krotke podpira Gospod, hudobne potiska noter do tal.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Pojte hvalne pesmi Gospodu, na strune prepevajte našemu Bogu.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

On zagrinja z gostimi oblaki nebesa; dež napravlja zemlji, daje, da seno rodevajo gore.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Živež svoj daje živini, mladim krokarjem, ki čivkajo.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Moči konjeve se ne veseli, stegna odličnega moža mu niso po volji;

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Po volji so Gospodu boječi se njega, kateri imajo nado v milosti njegovi.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

S hvalo slávi Jeruzalem Gospoda, hvali Boga svojega, o Sijon.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Ker zapahe tvojih vrát utrjuje, sinove tvoje blagoslavlja sredi tebe.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Mir daje pokrajinam tvojim, z mozgom pšenice te siti.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Ko pošlje govor svoj na zemljo, urno izteče beseda njegova.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Sneg daje kakor volno, slano razsiplje kakor pepél.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Led svoj meče dol, kakor koščke; pred mrazom njegovim kdo prebije?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Besedo svojo pošlje in jih raztaja; kakor hitro pihne veter svoj, iztekó vodé.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Besede svoje naznanja Jakobu; postave svoje in pravice svoje Izraelu.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Ni storil tako nobenemu narodu; zatorej ne poznajo tistih pravic. Aleluja.