Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Лэудаць пе Домнул! Кэч есте фрумос сэ лэудэм пе Думнезеул ностру, кэч есте плэкут ши се кувине сэ-Л лэудэм.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Домнул зидеште ярэшь Иерусалимул, стрынӂе пе сургюниций луй Исраел,

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

тэмэдуеште пе чей ку инима здробитэ ши ле лягэ рэниле.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Ел сокотеште нумэрул стелелор ши ле дэ нуме ла тоате.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Маре есте Домнул ностру ши путерник прин тэрия Луй, причеперя Луй есте фэрэ марӂинь.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Домнул сприжинэ пе чей ненорочиць ши добоарэ пе чей рэй ла пэмынт.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Кынтаць Домнулуй ку мулцумирь, лэудаць пе Думнезеул ностру ку харпа!

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Ел акоперэ черул ку норь, прегэтеште плоая пентру пэмынт ши фаче сэ рэсарэ ярба пе мунць.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Ел дэ хранэ вителор ши пуилор корбулуй кынд стригэ.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Ну де путеря калулуй Се букурэ Ел, ну-Шь гэсеште плэчеря ын пичоареле омулуй.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Домнул юбеште пе чей че се тем де Ел, пе чей че нэдэждуеск ын бунэтатя Луй.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Лаудэ пе Домнул, Иерусалиме, лаудэ пе Думнезеул тэу, Сиоане!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Кэч Ел ынтэреште зэвоареле порцилор, Ел бинекувынтязэ пе фиий тэй ын мижлокул тэу;

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Ел дэ паче цинутулуй тэу ши те сатурэ ку чел май бун грыу.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Ел Ышь тримите порунчиле пе пэмынт, Кувынтул Луй аляргэ ку юцялэ маре.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Ел дэ зэпада ка лына, Ел пресарэ брума албэ ка ченуша.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Ел Ышь азвырле гяца ын букэць: чине поате ста ынаинтя фригулуй Сэу?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Ел Ышь тримите Кувынтул Сэу ши ле топеште; пуне сэ суфле вынтул Луй, ши апеле кург.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Ел дескоперэ луй Иаков Кувынтул Сэу, луй Исраел, леӂиле ши порунчиле Сале.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Ел н-а лукрат аша ку тоате нямуриле ши еле ну куноск порунчиле Луй. Лэудаць пе Домнул!