Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

LODATE il Signore; Perciocchè egli [è] cosa buona e dilettevole di salmeggiar l'Iddio nostro; La lode [è] decevole.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Il Signore è quel ch'edifica Gerusalemme; Egli raccoglierà i dispersi d'Israele.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

[Egli è quel] che guarisce quelli che hanno il cuor rotto, E fascia le lor doglie;

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Che conta il numero delle stelle; Che le chiama tutte per li nomi [loro].

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Il nostro Signore [è] grande, e di gran forza; La sua intelligenza [è] infinita.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Il Signore solleva i mansueti; Ed abbatte gli empi fino a terra.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Cantate al Signore con lode; Salmeggiate colla cetera all'Iddio nostro;

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Il qual copre il cielo di nuvole, Ed apparecchia la pioggia alla terra, [E] fa che i monti producono l'erba.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Che dà la sua pastura al bestiame. A' figli de' corvi, che gridano.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Egli non si compiace nella forza del cavallo; Egli non gradisce le gambe dell'uomo.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Il Signore gradisce quelli che lo temono, Quelli che sperano nella sua benignità.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Gerusalemme, celebra il Signore; Sion, loda il tuo Dio.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Perciocchè egli rinforza le sbarre delle tue porte; Egli benedice i tuoi figliuoli in mezzo di te.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

[Egli è quel] che mantiene il tuo paese in pace; Che ti sazia di grascia di frumento;

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Che manda il suo dire in terra; [E] la sua parola corre velocissimamente;

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Che manda la neve a guisa di lana; Che sparge la brina a guisa di cenere;

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Che getta il suo ghiaccio come [per] pezzi; [E] chi potrà durar davanti al suo freddo?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Egli manda la sua parola, e fa struggere quelle cose; Egli fa soffiare il suo vento, [è] le acque corrono.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Egli annunzia le sue parole a Giacobbe; I suoi statuti e le sue leggi ad Israele.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Egli non ha fatto così a tutte le genti; Ed esse non conoscono le [sue] leggi. Alleluia.