Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Hallelúja! Mert jó zengeni Istenünknek, mert kellemes, illendő a dicséret.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Fölépíti Jeruzsálemet az Örökkévaló, Izraél eltaszítottjait egybegyűjti.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Ő, ki meggyógyítja a megtört szivüeket és bekötözi fájdalmaikat;

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

számát olvassa meg a csillagoknak, mindnyájukat néven szólítja.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Nagy az urunk és sok erejű, értelmének nincsen száma.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Föntartja az alázatosakat az Örökkévaló, földig alázza le a gonoszokat.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Énekeljetek az Örökkévalónak hálaszóval, zengjetek Istenünknek hárfával!

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

A ki felhőkkel borítja az eget, ki esőt készít a földnek, ki füvet sarjaszt a hegyeken;

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

megadja kenyerét a baromnak, a hollófiaknak, a melyek felkiáltanak.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Nem a lónak erejében telik kivánsága, nem a férfi czombjaiban telik kedve.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Kedveli az Örökkévaló azokat, kik őt félik, azokat, kik várakoznak kegyelmére.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Dicsőitsd, Jeruzsálem, az Örökkévalót, dicsérd Istenedet, oh Czión!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Mert megerősítette kapuid reteszeit, megáldotta gyermekeidet tebenned.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Ő, ki békét teszen határodul, búzának javával jóllakat téged;

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

ki szavát a földre küldi, hamarosan szalad az igéje;

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

ki havat ad, akár a gyapju, deret szór, akár a hamu,

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

dobja jegét, akár kenyérdarabok, fagya előtt ki állhat meg?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Küldi igéjét s elolvasztja azokat, fuvatja szelét: folynak a vizek,

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Tudtára adja igéjét Jákóbnak, törvényeit és rendeleteit Izraélnek.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Nem tett úgy egy nem yetnek sem, és rendeleteit – nem ismerik azokat. Hallelúja!