Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Hallelujah! Denn es ist gut Psalmen zu singen unserem Gott, denn es ist lieblich; ziemend ist Lob.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Jehovah baut Jerusalem, Er faßt zusammen die Verstoßenen Israels.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Er heilt, die gebrochenen Herzens sind, und verbindet ihre Schmerzen.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Der Sterne Zahl berechnet Er, sie alle nennt Er mit Namen.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Groß ist unser Herr und hat viel Kraft, und unermeßlich ist Seine Einsicht.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Jehovah läßt feststehen die Elenden, Er erniedrigt die Ungerechten bis zur Erde.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Singet Jehovah zu mit Bekennen, singet Psalmen unserem Gott zur Harfe!

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Die Himmel deckt Er mit dichten Wolken, Regen bereitet Er der Erde, läßt auf den Bergen Gras sprossen.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Er gibt dem Vieh seine Nahrung den jungen Raben, die Ihn anrufen.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Er hat nicht Lust an Rosses Macht, noch an des Mannes Beinen Wohlgefallen.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Jehovah hat Wohlgefallen an denen, die Ihn fürchten, die auf Seine Barmherzigkeit warten.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Preise Jehovah, o Jerusalem, lobe deinen Gott, o Zion.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Weil Er die Riegel deiner Tore stark gemacht, gesegnet deine Söhne in deiner Mitte.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Der deiner Grenze Frieden setzt, dich mit des Weizens Fett sättigt.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Der auf die Erde sendet Seine Rede, so daß in Eile läuft dahin Sein Wort.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Der Schnee wie Wolle gibt, wie Asche den Reif ausstreut.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Der Sein Eis wie Brocken wirft. Vor Seinem Froste, wer kann stehen?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Er sendet Sein Wort und schmelzt sie, läßt wehen Seinen Wind; es rieseln die Wasser.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Jakob sagt Er an Sein Wort, Israel Seine Satzungen und Rechte.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Nicht also tat Er irgendeiner Völkerschaft, und sie kennen die Rechte nicht. Hallelujah!