Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Preiset den HERRN! Denn schön ist’s, unserm Gott zu lobsingen, ja lieblich und wohlgeziemend ist Lobgesang.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Der HERR baut Jerusalem wieder auf, er sammelt Israels zerstreute Söhne;

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

er heilt, die zerbrochnen Herzens sind, und verbindet ihre Wunden;

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

er bestimmt den Sternen ihre Zahl und ruft sie alle mit Namen.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Groß ist unser Herr und allgewaltig, für seine Weisheit gibt’s kein Maß.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Der HERR hilft den Gebeugten auf, doch die Gottlosen stürzt er nieder zu Boden.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Stimmt für den HERRN ein Danklied an, spielt unserm Gott auf der Zither –

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

ihm, der den Himmel mit Wolken bedeckt und Regen schafft für die Erde, der Gras auf den Bergen sprießen läßt,

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

der den Tieren ihr Futter gibt, den jungen Raben, die zu ihm schreien!

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, nicht Gefallen an den Schenkeln des Mannes;

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Gefallen hat der HERR an denen, die ihn fürchten, an denen, die auf seine Gnade harren.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Preise den HERRN, Jerusalem, lobsinge, Zion, deinem Gott!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Denn er hat die Riegel deiner Tore stark gemacht, gesegnet deine Kinder in deiner Mitte;

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

er schafft deinen Grenzen Sicherheit, sättigt dich mit dem Mark des Weizens.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Er läßt sein Machtwort nieder zur Erde gehn: gar eilig läuft sein Gebot dahin;

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

er sendet Schnee wie Wollflocken und streut den Reif wie Asche aus;

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

er wirft seinen Hagel wie Brocken herab: wer kann bestehn vor seiner Kälte?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Doch läßt er sein Gebot ergehn, so macht er sie schmelzen; läßt er wehn seinen Tauwind, so rieseln die Wasser.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Er hat Jakob sein Wort verkündet, Israel sein Gesetz und seine Rechte.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Mit keinem (anderen) Volk ist so er verfahren, drum kennen sie seine Rechte nicht. Halleluja!