Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Lobet Jah! / Denn köstlich ist's, unsern Gott zu preisen; / Ja, lieblich ist's, es ziemt sich Lobgesang.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Jahwe bauet Jerusalem, / Die Vertriebnen Israels sammelt er wieder.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Er heilt die zerbrochnen Herzen, / Und ihre Wunden verbindet er.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Er bestimmt den Sternen ihre Zahl, / Sie alle ruft er bei Namen.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Groß ist unser Herr und reich an Kraft, / Seine Einsicht ist unermeßlich.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Den Duldern hilft Jahwe auf, / Aber Frevler erniedrigt er tief zu Boden.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Stimmt für Jahwe ein Danklied an, / Spielt unserm Gott auf der Zither!

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

Er bedeckt den Himmel mit Wolken, / Er spendet Regen der Erde, / Läßt Gras auf den Bergen sprossen.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Er gibt dem Vieh sein Futter, / Den jungen Raben, wenn sie schrein.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Nicht an des Rosses Stärke hat er Gefallen, / Er hat nicht Lust an des Mannes Beinen.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Lust hat Jahwe an seinen Frommen, / Die da harren auf seine Huld.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Preise, Jerusalem, Jahwe, / Lobe, Zion, deinen Gott!

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Denn er hat deiner Tore Riegel gestärkt, / Hat deine Kinder gesegnet in dir.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Er hat deinem Lande Frieden geschenkt, / Dich mit dem besten Weizen gesättigt.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Er sendet sein Machtwort nieder zur Erde, / Eilend läuft sein Gebot.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Er gibt Schnee wie Wolle, / Streut Reif wie Asche aus.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Er wirft seinen Hagel herab in Stücken: / Wer hält vor seiner Kälte stand?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Sendet er aber sein Wort, so zerschmelzt er sie. / Er läßt seinen Tauwind wehn, so rinnen Gewässer.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Er hat für Jakob sein Wort verkündet, / Seine Satzungen und Rechte für Israel.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

So hat er sonst keinem Volke getan; / Drum kennen sie auch seine Rechte nicht. / Lobt Jah!