Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Alléluia.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Bâtissant Jérusalem, le Seigneur rassemblera les dispersions d’Israël.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

C’est lui qui guérit ceux qui ont le cœur brisé, et qui bande leurs plaies.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Qui compte la multitude des étoiles, et à elles toutes donne des noms.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Grand est notre Dieu, et grande est sa force; et à sa sagesse il n’y a point de borne.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Le Seigneur prend sous sa protection les hommes doux; mais il humilie les pécheurs jusqu’à terre.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Entonnez au Seigneur une louange: chantez notre Dieu sur la harpe.

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

C’est lui qui couvre le ciel de nuages, et prépare à la terre de la pluie. Qui produit sur les montagnes du foin, et de l’herbe à l’usage des hommes.

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

Qui donne aux bêtes leur nourriture, et aux petits des corbeaux qui l’invoquent.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Ce n’est pas dans la force du cheval qu’il mettra son désir, ni dans les jambes de l’homme qu’il se complaira.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Le Seigneur a mis sa complaisance dans ceux qui le craignent, et dans ceux qui espèrent en sa miséricorde.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

Jérusalem, loue le Seigneur: loue ton Dieu, ô Sion.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Parce qu’il a affermi les serrures de tes portes: il a béni tes fils au milieu de toi.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

C’est lui qui a établi sur tes confins la paix, et qui te rassasie de moelle de froment.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

C’est lui qui envoie sa parole à la terre: avec vitesse court sa parole.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

C’est lui qui donne de la neige comme de la laine, répand le brouillard comme de la cendre.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Il envoie sa glace comme des petits morceaux de pain: à la face de son froid qui tiendra?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Il enverra sa parole, et il les fera fondre: son vent soufflera, et les eaux couleront.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

C’est lui qui annonce sa parole à Jacob; ses justices et ses jugements à Israël.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Il n’a pas fait ainsi pour toute nation: et ses jugements, il ne les leur a pas manifestés. Alléluia.