Psalmet 147

1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.

Lover Herren! thi det er godt at synge vor Gud Psalmer; thi det er lifligt, Lovsang sømmer sig.

2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.

Herren bygger Jerusalem, han samler de fordrevne af Israel.

3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.

Han helbreder dem, som have et sønderbrudt Hjerte, og forbinder deres Saar.

4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.

Han sætter Tal paa Stjernerne, han nævner dem alle sammen ved Navn.

5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.

Stor er vor Herre og vældig i Kraft, der er intet Maal paa hans Forstand.

6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.

Herren oprejser de sagtmodige; de ugudelige fornedrer han til Jorden.

7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,

Svarer Herren med Taksigelse, synger vor Gud Psalmer til Harpe;

8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.

ham, som bedækker Himmelen med Skyer, ham, som beskikker Regn paa Jorden, ham, som lader Græs gro paa Bjergene;

9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.

ham, som giver Føde til Kvæget, til Ravnens Unger, som skrige.

10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.

Hans Lyst er ikke Hestens Styrke; han har ikke Behag i Mandens raske Ben.

11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.

Behag har Herren til dem, som ham frygte, som haabe paa hans Miskundhed.

12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.

O, Jerusalem! pris Herren; o, Zion! lov din Gud.

13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.

Thi han har gjort dine Portes Stænger stærke, han har velsignet dine Børn i din Midte.

14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.

Han beskikker Fred i dine Landemærker, han mætter dig med den bedste Hvede.

15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.

Han sender sit Ord til Jorden, hans Beføling løber saare hastelig.

16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.

Han lader Sne lægge sig som Uld, han udstrør Rimfrost som Aske.

17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?

Han udkaster sin Is som Billinger; hvo kan staa for hans Kulde?

18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.

Han sender sit Ord og smelter den; han lader sit Vejr blæse, saa flyde Vandene hen.

19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.

Han kundgør Jakob sine Ord, Israel sine Skikke og sine Love.

20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.

Saaledes har han ikke gjort ved noget andet Folk, og Lovene dem kende de ikke. Halleluja!