Psalmet 147
1 Lëvdoni Zotin, sepse është një gjë e mirë t’i këndosh lavde Perëndisë tonë, sepse është e kënaqshme dhe e leverdishme ta lëvdosh.
Pakai vahchoijin umhen! I-Pathen’u vahchoi lasah ding hi iti phat-a pha hitam! Ijeh-inem itileh Ama lungset nan adimn in, vahchoi dia lomtah ahi.
2 Zoti ndërton Jeruzalemin, dhe mbledh të humburit e Izraelit.
Pakaiyin Jerusalem aki ledohsah in, amangtasa Israelte ahin lepui kit in ahi.
3 Ai shëron ata që e kanë zemrën të thyer dhe lidh plagët e tyre.
Aman lungthimna jong aboldam in, amaha jeng-u jong adamsah'in ahi.
4 Llogarit numrin e yjeve dhe i thërret të gjitha sipas emrit të tyre.
Aman ahsi ho asim toh'in, amin cheh’in akouvin ahi.
5 I madh është Zoti ynë, e pamasë është fuqia e tij dhe e pafund zgjuarësia e tij.
I-Pakaiju hi iti loupi hitam! Athaneina hi akhonna gei ahi! Athil hetthem theina jong mihem hetphah hoi ahipoi.
6 Zoti larton njerëzit e përulur, por ul deri në tokë njerëzit e këqij.
Pakaiyin mikineosah ho adomsang’in, ahin miphalouho vang toltoh alhobeh’in ahi.
7 Këndojini Zotit me falenderim, këndojini me qeste lavde Perëndisë tonë,
Pakai thangvahna la sauvin, semjangto thon Pathen vahchoila sauvin.
8 që mbulon qiellin me re, përgatit shiun për tokën dhe bën që të rritet bari në malet.
Aman vanho meilom’in akhun, leiset’a go ajuh lhahsah in, chule molchunga hampa louhing akedohsah’in ahi.
9 Ai i jep ushqime bagëtisë dhe zogjve të korbeve që thërresin.
Aman gamsa ho neh ding apen chule va-ah nou ho apenteng aneh diu apejin ahi.
10 Ai nuk kënaqet në forcën e kalit, dhe nuk gjen ndonjë gëzim në këmbët e njeriut.
Aman sakol thahatna leh mihem thahatna’a akison-jiu akipapi poi.
11 Zoti kënaqet me ata që kanë frikë prej tij, me ata që shpresojnë në mirësinë e tij.
Pakai chu Ama ging jing hole ami ngailutna longlou chunga kinepna neiho akipa pin ahi.
12 Lëvdo Zotin, o Jeruzalem, kremto Perëndinë tënd, o Sion.
Vo Jerusalem, Pakai loupina vahchoijun! O Zion, na Pathen vahchoijun.
13 Sepse ai ka përforcuar shufrat e portave të tua dhe ka bekuar bijtë e tu në mes teje.
Ajeh chu Aman nakelkot jol ho alhousah in, chule nakul sunga nachate phatthei aboh’in ahi.
14 Ai e ruan paqen brenda kufijve të tu dhe të ngop me grurin më të mirë.
Aman nagamgi tin-uva chamna alensah in, chule nagilkel nauvah an twitah’in navah uvin ahi.
15 Dërgon mbi tokë urdhërin e tij, fjala e tij merr dheun.
Vannoi leiset chunga thu-apeh teng jongleh aman gang in ahi.
16 Dërgon borën si lesh dhe përhap brymën si hi.
Aman buhbang jeng jong samul abahsah jin, chule dai-kai jong vutvam kithejal abahsah jin ahi.
17 Hedh breshërin e tij si me copa; kush mund t’i bëjë ballë të ftohtit të tij?
Gel-chang jong an kisunglha abahsah jin, hitobang dap ma-anga ding jou ding koiham?
18 Dërgon fjalën e tij dhe i shkrin ato; bën që të fryjë era e tij, dhe ujërat rrjedhin.
Chujouteng Aman thu apen ahileh ajunlha gamji tan, Aman hui chu asol’in ahileh buhbangho chu twijin alongji tai.
19 Ai ia ka bërë të njohur Jakobit fjalën e tij, dhe Izraelit statutet e tij dhe dekretet e tij.
Aman Jacob henga thu aseipeh in, Israel kom’a adan thupeh hole athuhil hochu ahilchen in ahi.
20 Ai nuk e ka bërë këtë me asnjë komb tjetër; dhe ato nuk i njohin dekretet e tij. Aleluja.
Hitobang hi namdang ho jah’a aseipeh pon, amahon athuhil jong ahepouvin ahi. Pakai vahchoijin umhen!
