Psalmet 139

1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.

Господи, искусил мя еси и познал мя еси: ты познал еси седание мое и востание мое.

2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.

Ты разумел еси помышления моя издалеча:

3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.

стезю мою и уже мое Ты еси изследовал и вся пути моя провидел еси.

4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.

Яко несть льсти в языце моем: се, Господи, Ты познал еси

5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.

вся последняя и древняя: Ты создал еси мя и положил еси на мне руку Твою.

6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.

Удивися разум Твой от мене, утвердися, не возмогу к нему.

7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?

Камо пойду от Духа Твоего? И от лица Твоего камо бежу?

8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)

Аще взыду на небо, Ты тамо еси: аще сниду во ад, тамо еси. (Sheol h7585)

9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,

Аще возму криле мои рано и вселюся в последних моря,

10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.

и тамо бо рука Твоя наставит мя, и удержит мя десница Твоя.

11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:

И рех: еда тма поперет мя? И нощь просвещение в сладости моей.

12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.

Яко тма не помрачится от Тебе, и нощь яко день просветится: яко тма ея, тако и свет ея.

13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.

Яко Ты создал еси утробы моя, восприял мя еси из чрева матере моея.

14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.

Исповемся Тебе, яко страшно удивился еси: чудна дела Твоя, и душа моя знает зело.

15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.

Не утаися кость моя от Тебе, юже сотворил еси в тайне, и состав мой в преисподних земли.

16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.

Несоделанное мое видесте очи Твои, и в книзе Твоей вси напишутся: во днех созиждутся, и никтоже в них.

17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!

Мне же зело честни быша друзи Твои, Боже, зело утвердишася владычествия их:

18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.

изочту их, и паче песка умножатся: востах, и еще есмь с Тобою.

19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.

Аще избиеши грешники, Боже: мужие кровей, уклонитеся от мене.

20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.

Яко ревниви есте в помышлениих, приимут в суету грады Твоя.

21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?

Не ненавидящыя ли Тя, Господи, возненавидех, и о вразех Твоих истаях?

22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.

Совершенною ненавистию возненавидех я: во враги быша ми.

23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.

Искуси мя, Боже, и увеждь сердце мое: истяжи мя и разумей стези моя:

24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.

и виждь, аще путь беззакония во мне, и настави мя на путь вечен.