Psalmet 139
1 Ti më ke hetuar, o Zot, dhe më njeh.
“To the chief musician, by David, a psalm.” O Lord! thou hast searched me through, and thou knowest [me].
2 Ti e di kur ulem dhe kur ngrihem, ti e kupton nga larg mendimin tim.
Thou indeed knowest my sitting down and my rising up, thou understandest my thinking while yet afar off.
3 Ti e shqyrton me kujdes ecjen time dhe pushimin tim dhe i njeh thellë të gjitha rrugët e mia.
My walking and my lying down hast thou limited, and with all my ways art thou acquainted.
4 Sepse, edhe para se të jetë fjala mbi gojën time ti, o Zot, e di atë plotësisht.
For, while there is not a word on my tongue, lo, thou, O Lord, knowest it entirely.
5 Ti më rrethon nga pas dhe përpara dhe vë dorën tënde mbi mua.
Behind and before hast thou hedged me in, and thou placest upon me thy hand.
6 Njohja jote është shumë e mrekullueshme për mua, aq e lartë sa unë nuk mund ta arrij.
Too wonderful is such knowledge for me: it is too exalted, I cannot attain unto it.
7 Ku do të mund të shkoja larg Frymës sate, ose ku do të mund të ikja larg pranisë sate?
Whither shall I go from thy spirit? or whither shall I flee away from thy presence?
8 Në rast se ngjitem në qiell, ti je atje; në rast se shtrij shtratin tim në Sheol, ti je edhe aty. (Sheol h7585)
If I should ascend into heaven, thou art there; and if I should make my bed in the nether world, behold, thou art there. (Sheol h7585)
9 Në rast se marr krahët e agimit dhe shkoj të banoj në skajin e detit,
If I should lift up the wings of the morning-dawn, if I should dwell in the uttermost parts of the sea:
10 edhe aty dora jote do të më udhëheqë dhe dora jote e djathtë do të më kapë.
Even there would thy hand lead me, and thy right hand would seize hold of me.
11 Po të them: “Me siguri terri do të më fshehë”, madje edhe nata do të bëhet dritë rreth meje:
If I said, Surely darkness shall enshroud me, and into night [be turned] the light about me:
12 terri vetë nuk mund të të fshehë asgjë, madje nata shkëlqen si dita; terri dhe drita janë të barabarta për ty.
Yet even darkness can obscure nothing from thee; but the night will shine like the day; both the darkness and the light are alike [to thee].
13 Po, ti ke formuar të përbrëndëshmet e mia, ti më ke endur në barkun e nënes sime.
For thou possessest my reins: thou hast covered me in my mother's womb.
14 Unë do të të kremtoj, sepse jam krijuar në mënyrë të mrekulluar; veprat e tua janë të mrekullueshme, dhe unë e di shumë mirë këtë gjë.
I will thank thee therefore, that I am [so] fearfully [and] wonderfully made: wonderful are thy works; and that my soul knoweth right well.
15 Kockat e mia nuk ishin një e fshehtë për ty kur u formova në fshehtësi duke u endur në thellësitë e tokës.
My being was not concealed from thee, when I was made in secret, when I was [so to say] embroidered in the lowest parts of the earth.
16 Dhe sytë e tu panë masën pa trajtë të trupit tim, dhe në librin tënd ishin shkruar ditët që ishin caktuar për mua, megjithëse asnjë prej tyre nuk ekzistonte ende.
My undeveloped substance did thy eyes see; and in thy book were all of them written down—the days which have been formed, while yet not one of them was here.
17 Oh, sa të çmuara janë për mua mendimet e tua, o Perëndi! Sa i madh është gjithë numri i tyre!
And how precious are unto me thy thoughts, O God! how mightily great is their sum!
18 Po të doja t’i numëroja, do të ishin më të shumtë se rëra; kur zgjohem jam ende me ty.
Should I count them, they would be more numerous than the sand: I awake, and I am still with thee.
19 Me siguri, ti do vrasësh të pabesin, o Perëndi; prandaj ju, njerëz gjakatarë largohuni nga unë.
If thou wouldst but slay the wicked, O God! and ye men of blood, depart from me.
20 Ata flasin me pabesi kundër teje; armiqtë e tu përdorin më kot emrin tënd.
Who speak of thee for a wicked end, thy enemies, that bear [thy name] for a vain purpose.
21 A nuk i urrej vallë ata që të urrejnë, o Zot, dhe a nuk i urrej ata që ngrihen kundër teje?
Behold, those that hate thee I ever hate, O Lord; and for those that rise up against thee do I feel loathing.
22 Unë i urrej me një urrejtje të përsosur; ata janë bërë armiqtë e mi.
With the utmost hatred do I hate them: enemies are they become unto me.
23 Më heto, o Perëndi, dhe njihe zemrën time; më provo dhe njihi mendimet e mia.
Search me through, O God, and know my heart; probe me, and know my thoughts:
24 dhe shiko në se ka tek unë ndonjë rrugë të keqe dhe më udhëhiq nëpër rrugën e përjetshme.
And see if there be a way of perverseness in me, and lead me on the way of eternity.
