Psalmet 137

1 Atje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

KIT momoder ni kailan pilap en Papel o janejan, ni ni tamanda Jion.

2 mbi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

Kit lanadar at arp akan nin tuka kan, me mi waja o.

3 Atje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: “Na këndoni një këngë të Sionit”.

Pwe me jali kit edi inda, jen kaul, o jen pereperen ni at mamaiei: Komail wiai on kit kaul apot duen Jion.

4 Si mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

Iaduen at pan kak wiada kaul nil leowa nan jap en men wai?

5 Në rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

Ma i pan monoke uk ala Ierujalem, pa i pali maun ap pil pun monokinokla.

6 m’u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

Lo i pan paj on pan natanat ai, ma i jolar pan taman uk adar, ma i jolar pan peren kida Ierujalem mon meakaroj.

7 Mbaji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: “Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelet”.

Main leowa, kom kotin tamanda en men Edom ar lokolokaia ni ran apwal en lerujalem Kawela, kawela lao Iel on nan pwel!

8 O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

Toun Papel, morjued koe, re meid pai, me pan wiai on uk duen me koe wiadar!

9 Lum ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!

Meid pai ir, me pan koledi noum jeri pwelel o kajuk pajan nin takai!