Psalmet 137

1 Atje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

Jerusalem kageldoh phatnun Babylon vadung panga chun katou un kakapgam tauve.

2 mbi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

Keihon kasemjang houchu mong thingbah chungdunga chun kakhai un ahi.

3 Atje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: “Na këndoni një këngë të Sionit”.

Hikom a chun soh a eihente houchun la sah sahding eigouvin, chuleh eisugenthei houchun kipahtah’a la sahsahtei ding eigouvin, “Jerusalem la ho chu khatpen beh neisahpeh’un” atiuve.

4 Si mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

Ahinlah keihon hetkhahlou mi gam sunga hi Pakai la hochu iti kasahdiuham?

5 Në rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

Vo Jerusalem nangma kasuhmil uleh kakhut jetlam hin semjang pehdan sumil jenghen.

6 m’u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

Nangma kageldoh louva, Jerusalem chu kakipana sangpen sang a thupi a kagel lou le, kaleihi kadang chungah behdan jenghen.

7 Mbaji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: “Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelet”.

O Pakai Babylon sepaiten Jerusalem alonkhum niuva Edom mite thilbol chu geldoh tei in, “Sumang jengin”, “Toltoh sumat jengun” tin asam un ahi.

8 O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

O Babylon, nangma nakisu mang ding ahi. Nangin neibol nao bang banga nalethuh penpen chu anunnom ahi.

9 Lum ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!

Nachapangteu puimanga songpi chunga sepgoiho chu nunnom hen!