Psalmet 132

1 Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

Opomeni se, Gospode, Davida i sve smjernosti njegove,

2 ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

Kako se kunijaše Gospodu, i zavjetovaše Bogu Jakovljevu:

3 “Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

“Neæu uæi u šator doma svojega, niti æu leæi na postelju odra svojega;

4 nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

Neæu dati sna oèima svojima, ni vjeðama svojima drijema;

5 deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit”.

Dok ne naðem mjesta Gospodu, stana Bogu Jakovljevu.”

6 Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

Evo, èusmo da je u Jefremovoj zemlji, naðosmo ga na poljima Kirijat-Jarimskim.

7 Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

Uðimo u stan njegov, poklonimo se podnožju nogu njegovijeh.

8 Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

Stani, Gospode, na poèivalištu svojem, ti i kovèeg sile tvoje.

9 Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

Sveštenici tvoji nek se obuku u pravdu, i sveci tvoji nek se raduju.

10 Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

Radi Davida sluge svojega nemoj odvratiti lica od pomazanika svojega.

11 Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: “Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

Zakle se Gospod Davidu u istini, od koje neæe otstupiti; od poroda tvojega posadiæu na prijestolu tvojemu.

12 Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd”.

Ako sinovi tvoji ušèuvaju zavjet moj i otkrivenja moja kojima æu ih nauèiti, onda æe i sinovi njihovi dovijeka sjedjeti na prijestolu svom.

13 Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

Jer je izabrao Gospod Sion, i omilje mu živjeti na njemu.

14 “Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

Ovo je poèivalište moje uvijek, ovdje æu se naseliti; jer mi je omiljelo.

15 Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Hranu æu njegovu blagosloviti, nište njegove nasitiæu hljeba.

16 do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

Sveštenike æu njegove obuæi u spasenje, i sveti æe se njegovi radovati.

17 Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Tu æu uèiniti da uzraste rog Davidu, postaviæu vidjelo pomazaniku svojemu.

18 Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij”.

Neprijatelje æu njegove obuæi u sramotu; a na njemu æe cvjetati vijenac njegov.