Psalmet 132

1 Mbaje mend, o Zot, Davidin dhe të gjitha mundimet e tij,

En sang ved festreisene. Herre, gi David lønn for hans møie,

2 ashtu si ai iu betua Zotit dhe lidhi kusht me të Fuqishmin e Jakobit, duke thënë:

han som tilsvor Herren, gav Jakobs Veldige det løfte:

3 “Nuk do të hyj në çadrën e shtëpisë sime, nuk do të hipi mbi shtratin tim;

Jeg vil ikke gå inn i mitt huses telt, jeg vil ikke stige op på min sengs leie,

4 nuk do t’i jap gjumë syve të mi as pushim qepallave të mia,

jeg vil ikke unne mine øine søvn, mine øielokk slummer,

5 deri sa të kem gjetur një vend për Zotin, një banesë për të Fuqishmin e Jakobit”.

før jeg finner et sted for Herren, en bolig for Jakobs Veldige!

6 Ja, dëgjuam të flitet për të në Efratah, e gjetëm në fushat e Jaarit.

Se, vi hørte om den i Efrata, vi fant den i skogsbygden.

7 Le të shkojmë në banesën e tij, le ta adhurojmë përpara fronit të këmbëve të tij.

Vi vil komme til hans bolig, vi vil tilbede for hans føtters skammel.

8 Çohu, o Zot, dhe eja në vendin ku pushon ti dhe arka e forcës sate.

Reis dig, Herre, og kom til ditt hvilested, du og din styrkes ark!

9 Priftërinjtë e tu le të vishen me drejtësi, dhe le të këndojnë nga gëzimi shenjtorët e tu.

La dine prester klæ sig i rettferd og dine fromme rope med fryd!

10 Për hir të Davidit, shërbëtorit tënd, mos e dëbo fytyrën e të vajosurit tënd.

For Davids, din tjeners skyld vise du ikke din salvedes åsyn tilbake!

11 Zoti iu betua Davidit në të vërtetë dhe nuk do të ndryshojë: “Unë do të vë mbi fronin tënd një fryt të të përbrendëshmëve të tua.

Herren har svoret David en sann ed, som han ikke vil gå fra: Av ditt livs frukt vil jeg sette konger på din trone;

12 Në rast se bijtë e tu do të respektojnë besëlidhjen time dhe porositë e mia, që unë do t’u mësojë atyre, edhe bijtë e tyre do të ulen përjetë mbi fronin tënd”.

dersom dine barn holder min pakt og mine vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skal også deres barn for all tid sitte på dine trone.

13 Duke qenë se Zoti e ka zgjedhur Sionin, ai e ka dashur atë për banesën e tij:

For Herren har utkåret Sion, han har attrådd det til sin bolig:

14 “Ky është vendi im i pushimit përjetë; këtu do të banoj, sepse e kam dashur.

Dette er mitt hvilested til evig tid; her vil jeg bo, fordi jeg har attrådd det.

15 Do të bekoj fort zahiretë e tij, do t’i ngop me bukë të varfërit e tij;

Dets mat vil jeg velsigne, dets fattige vil jeg mette med brød,

16 do t’i vedh priftërinjtë e tij me shpëtim, do të ngazëllojnë shenjtorët e tij me britma gëzimi.

og dets prester vil jeg klæ med fryd.

17 Këtu do ta rris fuqinë e Davidit dhe do t’i jap një llambë të vajosurit tim.

Der vil jeg la et horn vokse op for David, gjøre i stand en lampe for min salvede.

18 Do t’i mbuloj me turp armiqtë e tij, por mbi të do të lulëzojë kurora e tij”.

Hans fiender vil jeg klæ i skam, men på ham skal hans krone stråle.