Psalmet 130

1 Nga vënde të thella unë të këllthas ty, o Zot.

Ein Stufenlied. / Aus Tiefen hab ich, Jahwe, zu dir gerufen.

2 O Zot, dëgjo klithmën time; veshët e tu dëgjofshin me vëmendje zërin e lutjeve të mia.

Adonái, hör meine Stimme! / Laß doch deine Ohren merken / Auf mein lautes Flehn!

3 Në rast se ti do të merrje parasysh fajet, o Zot, kush mund të rezistonte, o Zot?

Wenn du Sünden anrechnest, Jah, / Adonái, wer kann dann bestehn?

4 Por te ti ka falje, me qëllim që të kenë frikë prej teje.

Ja, du vergibst, / Damit man dich fürchte.

5 Unë pres Zotin, shpirti im e pret; unë kam shpresë në fjalën e tij.

Jahwes habe ich stets geharrt; / Es hat meine Seele geharrt, / Schon immer hoffte ich auf sein Wort.

6 Shpirti im pret Zotin, më tepër se rojet mëngjesin; po, më tepër se rojet mëngjesin.

Meine Seele harrt Adonáis, / Mehr, als Wächter des Morgens harren, / Ja, Wächter des Morgens.

7 O Izrael, mbaj shpresa tek Zoti, sepse pranë tij ka dhemshuri dhe shpëtim të plotë.

Israel, harr auf Jahwe! / Denn bei Jahwe ist die Gnade, / Und reichlich ist bei ihm Erlösung.

8 Ai do ta çlirojë Izraelin nga të gjitha paudhësitë e tij.

Ja, er wird Israel erlösen / Von allen seinen Sünden.