Psalmet 130

1 Nga vënde të thella unë të këllthas ty, o Zot.

Af det dybe raaber jeg til dig, Herre!

2 O Zot, dëgjo klithmën time; veshët e tu dëgjofshin me vëmendje zërin e lutjeve të mia.

Herre! hør paa min Røst; lad dine Øren mærke paa mine ydmyge Begæringers Røst.

3 Në rast se ti do të merrje parasysh fajet, o Zot, kush mund të rezistonte, o Zot?

Dersom du, Herre, vil tage Vare paa Misgerninger, Herre! hvo kan da bestaa?

4 Por te ti ka falje, me qëllim që të kenë frikë prej teje.

Men hos dig er Forladelse, paa det du maa frygtes.

5 Unë pres Zotin, shpirti im e pret; unë kam shpresë në fjalën e tij.

Jeg biede efter Herren, min Sjæl biede, og jeg haabede paa hans Ord.

6 Shpirti im pret Zotin, më tepër se rojet mëngjesin; po, më tepër se rojet mëngjesin.

Min Sjæl længes efter Herren mere end Vægtere efter Morgenen, Vægtere efter Morgenen.

7 O Izrael, mbaj shpresa tek Zoti, sepse pranë tij ka dhemshuri dhe shpëtim të plotë.

Israel! haab paa Herren; thi hos Herren er Miskundhed, og megen Forløsning er hos ham.

8 Ai do ta çlirojë Izraelin nga të gjitha paudhësitë e tij.

Og han skal forløse Israel af alle dets Misgerninger.