Psalmet 127

1 Në qoftë se Zoti nuk ndërton shtëpinë, me kot lodhen ndërtuesit; në qoftë se Zoti nuk ruan qytetin, më kot e ruanë rojet.

Insa-a hi Pakai apan louleh, asahon mohseh’a asah’u ahi. Khopi ngah’a hi Pakai ajao louleh, khongah ho pannabei a hahkhovah ahiuve.

2 Éshtë e kotë që ju të çoheni herët dhe të shkoni vonë për të pushuar dhe për të ngrënë bukën e nxjerrë me punë të rëndë, sepse ai u jep pushim atyre që do.

Jingkah matah’a nakipat uva jankhang gei a nehding an holna a na natoh’u pan nabei ahi, ajeh chu Pakai in angailut achate hi a-ihmut sunguva hi ijakai agontohpeh ahibouve.

3 Ja, bijtë janë një trashëgimi që vjen nga Zoti; fryti i barkut është një shpërblim.

Veuvin, chatehi Pakaija kon a gou ahin, naobu sunga kona aga kimu jonghi kipa thilpeh ahi.

4 Si shigjeta në duart e një trimi, kështu janë bijtë e rinisë.

Khangdon laiya cha kineiho hi galsatpan akhutna thalchangho akichoi tobang ahi.

5 Lum ai njeri që ka kukurën e tij plot! Ata nuk do të ngatërrohen kur të diskutojnë me armiqtë e tyre te porta.

Thalchang abom dimsetna kipohpa anunnom ahi. Amachu agalmite toh thutanna munna akimuto teng gallel hilouhel ding ahi.