Psalmet 12

1 Na shpëto, o Zot, sepse njerëz të devotshëm ka më pak, dhe ata që thonë të vërtetën janë zhdukur në mes të bijve të njerëzve.

Huhhing in, O Pakai, michonpha mangthah ding ahitai! Leiset mihem te lah a mikitah jong abeitai!

2 Secili gënjen të afërmin e tij dhe flet me buzë lajkatare dhe me zemër të zhdyzuar.

Heng le kom jengjong jouthu jengin akilhemtouvin, muhnal a lungthima kilhep lhahding jeng thu asei ui.

3 Zoti i preftë të gjitha buzët lajkatare dhe gjuhën që flet me krenari,

Pakaiyin dangnal tah a thu kisei ho hi asuh suhbei ding, kiletsahna thuchengho jonghi suthip ding ahitai.

4 të atyre që thonë: “Me gjuhën tonë do të sundojmë; buzët tona na përkasin neve; kush është zot mbi ne?”.

Amahon aseijun, eihon lungna chim set’in jouthu seiju hite, ajeh chu i-lei ikam’u eihoa hilouham, kon eisuh tang jou diuham? atiuve.

5 “Për shkak të shtypjes së të mjerëve dhe të britmës së nevojtarëve, tani do të çohem”, thotë Zoti, “dhe do t’i shpëtoj nga ata që u zënë pusi”.

Pakaiyin adonbut in, “Keiman hatlou lhasamte chunga bolgenthei naho kamudohtai chule migenthei ho kalemao jong kajatai. Tun keima kipan inting huhdoh dia eingaichat bangu va kahuh doh diu ahitai.’’

6 Fjalët e Zotit janë fjalë të pastra, si argjend i rafinuar në një furrë prej dheu, i pastruar shtatë herë.

Pakai kitepna hi thengsel’a ahin, dangka mei chunga sagivei kilhit theng tobang ahi.

7 Ti, o Zot, do t’i mbrosh dhe do t’i ruash, duke filluar nga ky brez përjetë.

Hijeh chun, Pakai nangin bol-hesoh’a umho nahuhdoh ding ahi, ti kaheuve, chule hiche kitahlou khang mitea kon’a tonsot geija dinga nahoidoh ding ahi,

8 Të pabesët sillen pa u ndëshkuar kudo, kur midis bijve të njerëzve lavdërohet e keqja.

migilou te muntina vahle henlang migilou pen ho jong gamsung a kidomsang u jong le.