Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Načelniku godbe, psalm Davidov. O Bog hvale moje, ne delaj se gluhega.

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Ker usta krivičnega in usta zvijačna so so odprla zoper mene; govorila so zoper mene z lažnjivim jezikom.

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

In z besedami sovražnimi so me obdali; pobijajo me po krivem.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

Nasprotovali so mi za ljubezen mojo, s katero sem bil v molitvi,

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Vračajoč mi hudo za dobro, in sovraštvo za ljubezen mojo.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Daj mu krivičnega za gospoda, kateri mu naj nasprotujoč stoji na desni.

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Ko pride pred sodbo, odide naj obsojen; in molitev njegova bodi mu v greh.

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Malo bodi dnî njegovih; drugi dobodi službo njegovo.

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Otroci njegovi bodijo sirote, in vdova žena njegova.

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

In neprestano naj se klatijo in beračijo otroci njegovi, in iščejo naj miloščine iz krajev svojih zapuščenih.

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Odrtnik naj zagrabi, karkoli ima, in tujci naj uplenijo delo njegovo.

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Ne bodi mu nikogar, da mu dobroto pomolí, in ne bodi ga, da izkaže milost sirotam njegovim.

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Pokončan bodi zarod njegov, v drugem rodu bodi izbrisano njih ime.

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

V spominu bodi krivica očetov njegovih pri Gospodu; in greh matere njegove se ne izbriši.

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Bodo naj vedno pred Gospodom, da iztrebi sè zemlje njih spomin.

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

Zato ker se ni domislil izkazovati milost, ampak preganjal je moža ubozega in potrebnega in žalujočega, da ga usmrti;

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

In želel je, da ga zadene prokletstvo, in ni se veselil blagoslova, temuč, da naj bode daleč od njega.

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

Da se obleče s prokletstvom, kakor z oblačilom svojim, in da vnide kakor voda vanj, in kakor olje v kosti njegove

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Pridi mu, kakor sè suknjo naj se ogrinja, in kakor s pasom naj se opasuje z njim vedno.

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

To bodi plačilo nasprotujočih meni od Gospoda, in njih, kateri hudo govoré zoper dušo mojo.

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Ti pa, o Gospod, izkazuj mi milost zavoljo imena svojega, ker je dobra milost tvoja, reši me.

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Ker ubožen sem in potreben, in srce moje je prebodeno sredi mene.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Kakor senca, ko se nagiblje, odhajati sem primoran; kakor kobilico me podé.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Kolena moja se šibé od posta, in meso moje hujša, ker je pošla debelost.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Vrhu tega sem jim jaz v zasramovanje; ko me vidijo, majó z glavo svojo.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Pomagaj mi, o Gospod, Bog moj, reši me po milosti svoji.

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

Spoznajo naj, da je ta roka tvoja, da si ti, Gospod, to storil.

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Preklinjajo naj, ti blagoslavljaj; ko se osramoté, kateri so vstali, veseli se naj hlapec tvoj.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Z nečastjo naj se odenejo nasprotniki moji, in ogrnejo se naj kakor s plaščem sè sramoto svojo.

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Slavil bodem močno z usti svojimi Gospoda, in sredi mnogih bodem ga hvalil.

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

Ker stoji na desni siromaku, da ga reši njih, ki mu odsojajo življenje.