Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Боже, славо моја, немој ћутати,

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Јер се уста безбожничка и уста лукава на ме отворише; говоре са мном језиком лажљивим.

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

Речима злобним са свих страна гоне ме, и оружају се на ме низашта.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

За љубав моју устају на мене, а ја се молим.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Враћају ми зло за добро, и мржњу за љубав моју.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Постави над њим старешину безбожника, и противник нека му стане с десне стране.

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Кад се стане судити, нека изађе крив, и молитва његова нека буде грех.

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Нека буду дани његови кратки, и власт његову нека добије други.

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Деца његова нек буду сироте, и жена његова удовица.

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

Деца његова нек се потуцају и просе, и нека траже хлеба изван својих пустолина.

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Нека му узме дужник све што има, и нека разграбе туђини муку његову.

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Нек се не нађе нико ко би га љубио, ни ко би се смиловао на сироте његове.

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Наслеђе његово нек се затре, у другом колену нека погине име њихово.

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Безакоње старих његових нек се спомене у Господа, и грех матере његове нек се не избрише.

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Нека буду свагда пред Господом, и Он нека истреби спомен њихов на земљи;

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

Зато што се није сећао чинити милост, него је гонио човека ништег и убогог, и тужном у срцу тражио смрт.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Љубио је клетву, нека га и стигне; није марио за благослов, нека и отиде од њега.

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

Нек се обуче у клетву као у хаљину, и она нек уђе у њега као вода, и као уље у кости његове.

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Нек му она буде као хаљина, у коју се облачи, и као појас, којим се свагда паше.

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Таква плата нек буде од Господа онима који ме ненавиде, и који говоре зло на душу моју.

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

А мени, Господе, Господе, учини шта приличи имену Твом. Ти си добар, милошћу својом избави ме.

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Јер сам невољан и ништ, и срце је моје рањено у мени.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Нестаје ме као сена, кад се одмиче; терају ме као скакавце.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Колена моја изнемогоше од поста, и тело моје омрша.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Постадох подсмех њима; видећи ме машу главом својом.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Помози ми, Господе, Боже мој, спаси ме по милости својој.

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

Нека познају да је ово Твоја рука, и Ти, Господе, да си ово учинио.

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Они куну, а Ти благослови; устају, али нек се постиде, и слуга се Твој обрадује.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Нек се противници моји обуку у срамоту, и као хаљином нек се покрију стидом својим.

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Хвалићу Господа веома устима својим, и усред многих славићу Га,

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

Јер стоји с десне стране убогоме, да би га спасао од оних који осуђују душу његову.