< Psalmet 109 >

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,
In finem. Psalmus David.
2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;
Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.
3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.
Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.
4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.
Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam.
5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.
Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea.
6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.
Constitue super eum peccatorem, et diabolus stet a dextris ejus.
7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.
Cum judicatur, exeat condemnatus; et oratio ejus fiat in peccatum.
8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.
Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter.
9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.
Fiant filii ejus orphani, et uxor ejus vidua.
10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.
Nutantes transferantur filii ejus et mendicent, et ejiciantur de habitationibus suis.
11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.
Scrutetur fœnerator omnem substantiam ejus, et diripiant alieni labores ejus.
12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.
Non sit illi adjutor, nec sit qui misereatur pupillis ejus.
13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.
Fiant nati ejus in interitum; in generatione una deleatur nomen ejus.
14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.
In memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini, et peccatum matris ejus non deleatur.
15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.
Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:
16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.
pro eo quod non est recordatus facere misericordiam,
17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.
et persecutus est hominem inopem et mendicum, et compunctum corde, mortificare.
18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;
Et dilexit maledictionem, et veniet ei; et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum; et intravit sicut aqua in interiora ejus, et sicut oleum in ossibus ejus.
19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.
Fiat ei sicut vestimentum quo operitur, et sicut zona qua semper præcingitur.
20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.
Hoc opus eorum qui detrahunt mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam.
21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,
Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua.
22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.
Libera me, quia egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me.
23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.
Sicut umbra cum declinat ablatus sum, et excussus sum sicut locustæ.
24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.
Genua mea infirmata sunt a jejunio, et caro mea immutata est propter oleum.
25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.
Et ego factus sum opprobrium illis; viderunt me, et moverunt capita sua.
26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,
Adjuva me, Domine Deus meus; salvum me fac secundum misericordiam tuam.
27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.
Et sciant quia manus tua hæc, et tu, Domine, fecisti eam.
28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.
Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me confundantur; servus autem tuus lætabitur.
29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,
Induantur qui detrahunt mihi pudore, et operiantur sicut diploide confusione sua.
30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,
Confitebor Domino nimis in ore meo, et in medio multorum laudabo eum:
31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.
quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.

< Psalmet 109 >