Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Gott meines Lobes, schweig nicht stille!

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Denn der Mund des Ungerechten und der Mund des Truges haben wider mich sich geöffnet, sie reden mit mir mit Zungen der Lüge.

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

Und mit des Hasses Worten umgeben sie mich, und streiten ohne Ursache wider mich.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

Für meine Liebe sind sie meine Widersacher; ich aber bin im Gebet.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Und sie tun Böses mir, statt Gutes, und Haß für meine Liebe.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Bestelle einen Ungerechten über ihn, und lasse Satanas ihm zur Rechten stehen.

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Wird er gerichtet, gehe er als Ungerechter hervor und zur Sünde werde ihm sein Gebet!

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Es sollen seiner Tage wenig sein, sein Amt nehme ein anderer.

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Seine Söhne seien Waisen und sein Weib eine Witwe.

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

Und lasse umherwandern seine Söhne und betteln und nachsuchen aus ihren Verödungen.

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Es umstricke der Gläubiger alles, was er hat, und Fremde rauben seine Arbeit.

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Keiner reiche ihm Barmherzigkeit dar, und keiner sei gnädig seinen Waisen!

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Seine Nachkommen werden ausgerottet! ihr Name im anderen Geschlecht ausgewischt!

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Es müsse seiner Väter Missetat bei Jehovah gedacht und seiner Mutter Sünde nicht ausgewischt werden.

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Sie sollen beständig vor Jehovah sein, daß ihr Gedächtnis Er ausrotte von der Erde.

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

Weil Er nicht gedachte Barmherzigkeit zu tun, und den elenden Mann und den Dürftigen verfolgte und den, so verzagten Herzens, daß er ihn töte.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Und er liebte den Fluch, so komme der über ihn; und er hatte keine Lust am Segen, so sei er ferne von ihm!

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

Und er ziehe Fluch an, wie sein Obergewand, und er komme in sein Inneres wie Wasser, und wie Öl in seine Gebeine.

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

Er sei ihm wie ein Kleid, das ihn umhüllt, und wie eine Umgürtung, die beständig ihn gürtet.

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Dies sei die Belohnung meiner Widersacher von Jehovah, und derer, so Böses reden wider meine Seele.

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Und Du, Jehovah, Herr, handle mit mir um Deines Namens willen; denn gut ist Deine Barmherzigkeit, errette mich.

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Denn elend bin ich und dürftig, und durchbohrt ist mein Herz in meinem Inneren.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Wie der Schatten, wenn er sich neigt, gehe ich dahin, wie die Heuschrecke werde ich abgeschüttelt.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Meine Knie straucheln vom Fasten, und mein Fleisch fällt ab vom Fett.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Und ich bin ihnen zur Schmach; sie sehen mich und nicken mit dem Kopf.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Stehe mir bei, Jehovah, mein Gott, rette mich nach Deiner Barmherzigkeit.

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

Und lasse sie wissen, daß das Deine Hand ist, daß Du, Jehovah, es tust.

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Fluchen sie, so segne Du, stehen sie auf, so lasse sie beschämt werden! Aber Dein Knecht müsse fröhlich sein!

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Meine Widersacher müssen mit Schande angezogen werden, und mit ihrer Scham umhüllt werden wie mit einem Oberkleid.

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Ich will Jehovah sehr danken mit meinem Mund, und in Vieler Mitte will ich Ihn loben.

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

Denn Er steht dem Dürftigen zur Rechten, ihn zu retten von denen, die seine Seele richten.