Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Dem Musikmeister; von David ein Psalm. Du Gott, dem mein Lobpreis gilt, bleibe nicht stumm!

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Denn Frevlermund und Lügenmaul

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

mit Worten des Hasses haben sie mich umschwirrt und ohne Ursach’ mich angegriffen;

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

für meine Liebe befeinden sie mich, während ich doch (stets für sie) bete;

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

ja sie haben mir Böses für Gutes vergolten und Haß für meine Liebe erwiesen.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Bestell’ einen Frevler zum Richter gegen ihn, und ein Ankläger steh’ ihm zur Rechten!

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Als schuldig soll er hervorgehn aus dem Gericht und sogar sein Gebet ihm als Sünde gelten!

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Seiner Lebenstage müssen nur wenige sein, und sein Amt ein andrer empfangen!

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Seine Kinder müssen zu Waisen werden und seine Frau eine Witwe!

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

Seine Kinder müssen unstet umherziehn und betteln und vertrieben werden aus ihres Vaterhauses Trümmern!

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Sein Gläubiger lege Beschlag auf alles, was er hat, und Fremde müssen seine Habe plündern!

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Er finde keinen, der ihm Schonung gewährt, und niemand habe Erbarmen mit seinen Waisen!

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Sein Nachwuchs müsse der Ausrottung verfallen: schon im zweiten Gliede müsse ihr Name erlöschen!

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Der Verschuldung seiner Väter werde beim HERRN gedacht, und die Sünde seiner Mutter bleibe ungetilgt!

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Sie müssen beständig dem HERRN vor Augen stehn, und er tilge ihr Gedächtnis aus von der Erde,

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

dieweil er nicht daran dachte, Liebe zu üben, vielmehr den Elenden und Armen verfolgte und den hoffnungslos Verzagten, ihn vollends zu töten.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Er liebte den Fluch: so treffe er ihn! Er hatte am Segen keine Freude: so bleib’ er ihm fern!

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

Er zog den Fluch an wie sein Kleid: so dringe er ihm in den Leib wie Wasser und wie Öl in seine Gebeine;

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

er werde ihm wie der Mantel, in den er sich hüllt, wie der Gürtel, den er sich ständig umlegt!

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Dies sei meiner Widersacher Lohn von seiten des HERRN und derer, die Böses gegen mich reden!

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Du aber, HERR, mein Gott, tritt für mich ein um deines Namens willen! Weil deine Gnade köstlich ist, errette mich!

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Denn elend bin ich und arm, und mein Herz ist verwundet in meiner Brust.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Wie ein Schatten, wenn er sich dehnt, so schwinde ich hin, bin vom Sturm verweht einer Heuschrecke gleich;

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

meine Knie wanken vom Fasten, mein Leib ist abgemagert, ohne Fett;

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

und ich – den Leuten bin ich zum Hohn geworden: sehen sie mich, so schütteln sie höhnend den Kopf.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Stehe mir bei, o HERR, mein Gott, hilf mir nach deiner Gnade!

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

Laß sie erkennen, daß dies deine Hand ist, daß du, HERR, selbst es so gefügt hast!

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Sie mögen fluchen, du aber wollest segnen; erheben sie sich, so laß sie zuschanden werden, dein Knecht aber müsse sich freuen!

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

Laß meine Widersacher in Schmach sich kleiden und ihre Schande umtun wie einen Mantel!

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Laut soll mein Mund dem HERRN Dank sagen, und inmitten vieler will ich ihn preisen;

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

denn er steht dem Armen zur Rechten, um ihn zu retten vor denen, die ihn schuldig sprechen.