Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Auf den Siegesspender, von David, ein Lied. - Mein Gott, den ich lobpreise, sei nicht taub!

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Sie öffnen gegen mich den frechen, falschen Mund; mit Lügenzungen reden sie zu nur

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

und überhäufen mich mit Hassesworten und feinden ohne Grund mich an.

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

Für meine Liebe klagen sie mich an; ich muß mich gar verteidigen.

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

Für Gutes haben sie für mich nur böse Wünsche, für meine Liebe Haß: -

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

"Man möge einen Frevler gegen ihn bestellen, daß er als Kläger gegen ihn auftrete!

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

Er gehe schuldig im Gericht hervor; fehlschlage ihm sein Rechten!

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

Nur wenig seien seine Tage; ein anderer nehme sein Erspartes!

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

Und seine Kinder sollen Waisen werden und seine Gattin Witwe!

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

Unstet umherziehen und betteln sollen seine Kinder, aus ihren leeren Wohnungen verstoßen werden!

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Ein Wucherer belege seine ganze Habe mit Beschlag, und Fremde sollen sein Erworbnes plündern!

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

Nicht einer bleibe ihm gewogen! Nicht einer schenke Mitleid seinen Waisen!

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

Sein Stamm verfalle der Vernichtung; im zweiten Glied erlösche schon sein Name!

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

Beim Herrn werd seiner Väter Schuld gedacht, und seiner Mutter Sünde werde nimmer ausgelöscht!

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

Sie seien stets dem Herrn vor Augen, daß er vertilge ihr Gedächtnis von der Erde.

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

Denn er gedachte nimmer, Liebe zu erweisen, verfolgte elende und arme Leute und gab den Todesstoß zerbrochenen Herzen.

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

Weil ihm der Fluch so lieb und ihm sich leicht einstellte, dieweil das Segnen er nicht mochte, weil's ihm ferne lag,

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

dieweil den Fluch er wie sein eigen Kleid anlegte, wie Wasser in sein Inneres nahm und er wie Öl in seine Glieder drang,

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

so sei er ihm wie ein Gewand, das er als Hülle um sich legt, gleich einem Gürtel, den er ständig trägt!" -

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Vom Herrn geschehe also meinen Anklägern, die wider mich gar Schlimmes reden!

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Du aber, Herr, mein Gott, befasse Dich mit mir um Deines Namens willen! Errette mich nach Deiner milden Huld!

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Denn ich bin bettelarm und leidend; mein Herz bricht mir im Leibe.

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

Gleich einem Schatten, der sich neigt, vergehe ich, bin hohl gleich einem Rauchfang.

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

Vor Fasten wanken mir die Knie; mein Leib zehrt ab, wird mager.

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

Ich bin ihr Spott; sie sehen mich und schütteln ihren Kopf. -

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Komm mir zu Hilfe, Herr, mein Gott! Errette mich nach Deiner Huld,

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

damit sie innewerden, Deine Hand sei es, daß Du, Herr, solches tust!

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Sie mögen fluchen! Doch Du segne! So werden meine Widersacher voller Scham, Dein Diener aber voller Freude.

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

In Schande müssen meine Ankläger sich kleiden, in ihre Scham sich hüllen wie in einen Mantel! -

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Dann danke ich dem Herrn mit lautem Munde und preise ihn inmitten Vieler,

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

daß er dem Armen steht zur Rechten, zur Hilfe gegen die, die ihn verklagen.