Psalmet 109

1 O Perëndi i lëvdimit tim, mos hesht,

Til Sangmesteren. Af David. En Salme. Du min Lovsangs Gud, vær ej tavs!

2 sepse njerëz të pabesë dhe të pandershëm kanë hapur gojën e tyre kundër meje dhe kanë folur kundër meje me një gjuhë gënjeshtare;

Thi en gudløs, svigefuld Mund har de aabnet imod mig, taler mig til med Løgntunge,

3 më kanë sulmuar me fjalë urrejtjeje dhe më kanë luftuar pa shkak.

med hadske Ord omringer de mig og strider imod mig uden Grund;

4 Në këmbim të dashurisë sime më akuzojnë, por unë i drejtohem lutjes.

til Løn for min Kærlighed er de mig fjendske, skønt jeg er idel Bøn;

5 Ata më kanë larë të mirën me të keqen dhe dashurinë time me urrejtje.

de gør mig ondt for godt, gengælder min Kærlighed med Had.

6 Vendos një njeri të keq mbi të dhe një akuzues le të jetë në të djathtë të tij.

Straf ham for hans Gudløshed, lad en Anklager staa ved hans højre,

7 Kur të gjykohet, bëj që të gjendet fajtor dhe lutja e tij të bëhet mëkat.

lad ham gaa dømt fra Retten, hans Bøn blive regnet for Synd;

8 Qofshin të pakta ditët e tij dhe një tjetër zëntë vendin e tij.

hans Livsdage blive kun faa, hans Embede tage en anden;

9 Bijtë e tij mbetshin jetimë dhe gruaja e tij e ve.

hans Børn blive faderløse, hans Hustru vorde Enke;

10 U bëfshin endacakë dhe lypsarë bijtë e tij dhe e kërkofshin ushqimin larg shtëpive të tyre të rrënuara.

hans Børn flakke om og tigge, drives bort fra et øde Hjem;

11 Fajdexhiu i marrtë të gjitha pasuritë e tij dhe të huajtë i vjedhshin frytin e mundit të tij.

Aagerkarlen rage efter alt, hvad han har, og fremmede rane hans Gods;

12 Askush mos pastë mëshirë për të dhe askujt mos i ardhtë keq për jetimët e tij.

ingen være langmodig imod ham, ingen ynke hans faderløse;

13 U shkatërrofshin pasardhësit e tij; në brezin e dytë emri i tyre u shoftë.

hans Afkom gaa til Grunde, hans Navn slettes ud i næste Slægt;

14 U kujtoftë para Zotit paudhësia e etërve të tij dhe mëkati i nënës së tij mos u shoftë.

lad hans Fædres Skyld ihukommes hos HERREN, lad ikke hans Moders Synd slettes ud,

15 U dalshin gjithnjë mëkatet e tyre para Zotit, me qëllim që ai të zhdukë nga toka kujtimin e tyre.

altid være de HERREN for Øje; hans Minde vorde udryddet af Jorden,

16 Sepse atij nuk i shkoi ndër mend të kishte dhemshuri, por e ka përndjekur të varfërin, nevojtarin dhe atë që ishte zemërthyer deri sa t’u shkaktonte vdekjen.

fordi det ej faldt ham ind at vise sig god, men han forfulgte den arme og fattige og den, hvis Hjerte var knust til Døde;

17 Mbasi e ka dashur mallkimin, rëntë ai mbi të; dhe mbasi nuk është kënaqur me bekimin, ky u largoftë prej tij.

han elsked Forbandelse, saa lad den naa ham; Velsignelse ynded han ikke, den blive ham fjern!

18 Mbasi u mbulua me mallkim si me një rrobe, i hyftë ai si ujë në trupin e tij dhe si vaj në kockat e tij;

Han tage Forbandelse paa som en Klædning, den komme som Vand i hans Bug, som Olie ind i hans Ben;

19 Qoftë për të si një rrobe që e mbulon dhe si një brez që e lidh përjetë.

den blive en Dragt, han tager paa, et Bælte, han altid bærer!

20 Qoftë ky nga ana e Zotit shpërblimi për kundërshtarët e mi dhe për ata që flasin keq kundër meje.

Det være mine Modstanderes Løn fra HERREN, dem, der taler ondt mod min Sjæl.

21 Por ti, o Zot, o Zot, vepro në favorin tim për hir të emrit tënd, çliromë me dhemshurinë dhe mirësinë tënde,

Men du, o HERRE, min Herre, gør med mig efter din Godhed og Naade, frels mig for dit Navns Skyld!

22 sepse unë jam i varfër dhe nevojtar, dhe zemra ime është plagosur brenda meje.

Thi jeg er arm og fattig, mit Hjerte vaander sig i mig;

23 Unë iki si një hije që zgjatet, jam i tronditur si një karkalec.

som Skyggen, der hælder, svinder jeg bort, som Græshopper rystes jeg ud;

24 Gjunjët e mi dridhen nga të pangrënët dhe trupi im është dobësuar për mungesë të dhjamit.

af Faste vakler mine Knæ, mit Kød skrumper ind uden Salve;

25 Jam bërë një faqezi për ta; kur më shohin, tundin kokën.

til Spot for dem er jeg blevet, de ryster paa Hovedet, naar de ser mig.

26 Ndihmomë, o Zot, Perëndia im, shpëtomë për dhemshurinë tënde,

Hjælp mig, HERRE min Gud, frels mig efter din Miskundhed,

27 dhe ta dinë që kjo është vepër e duarve të tua, dhe që ti, o Zot, e ke bërë.

saa de sander, det var din Haand, dig, HERRE, som gjorde det!

28 Ata do të mallkojnë, por ti do të bekosh; kur të ngrihen, do të mbeten të hutuar, por shërbëtori yt do të gëzohet.

Lad dem forbande, du vil velsigne, mine Uvenner vorde til Skamme, din Tjener glæde sig;

29 U mbulofshin me turp kundërshtarët e mi dhe u mbështjellshin me turp si me mantel,

lad mine Fjender klædes i Skændsel, iføres Skam som en Kappe!

30 Unë do të kremtoj me të madhe Zotin me gojën time dhe do ta lëvdoj në mes të një turme të madhe,

Med min Mund vil jeg højlig takke HERREN, prise ham midt i Mængden;

31 sepse ai rri në të djathtë të të varfërit për ta shpëtuar nga ata që e dënojnë me vdekje.

thi han staar ved den fattiges højre at fri ham fra dem, der dømmer hans Sjæl.