Psalmet 108

1 Zemra ime është e prirur për mirë, o Perëndi, unë do të këndoj dhe do të kremtoj lëvdimet e tua me gjithë forcën time.

Cantique de psaume, de David lui-même. Mon cœur est prêt, ô Dieu, mon cœur est prêt, je chanterai, je jouerai du psaltérion au milieu de ma gloire.

2 Zgjohuni, o harpa dhe qeste, unë dua të zgjoj agimin.

Lève-toi, ô ma gloire, lève-toi, psaltérion, et toi, harpe: je me lèverai au point du jour.

3 Unë do të të kremtoj midis popujve, o Zot, dhe do të këndoj lëvdimet e tua midis kombeve.

Je vous louerai parmi les peuples. Seigneur, et je dirai un psaume en votre honneur parmi les nations.

4 Sepse mirësia jote është e madhe, arrin deri mbi qiejtë, dhe e vërteta jote deri te retë.

Parce que votre miséricorde est grande au-dessus des cieux, et que votre vérité s’élève jusqu’aux nues.

5 Qofsh i përlëvduar, o Perëndi, përmbi qiejtë dhe lavdia jote shkëlqeftë mbi gjithë tokën,

Soyez exalté au-dessus des cieux, ô Dieu, et que sur toute la terre éclate votre gloire,

6 me qëllim që të dashurit e tu të çlirohen; shpëtomë me të djathtën tënde dhe përgjigjmu.

Afin que vos bien-aimés soient délivrés. Sauvez-moi par votre droite, et exaucez-moi;

7 Perëndia ka folur në shenjtërinë e tij: “Unë do të triumfoj, do ta ndaj Sikemin dhe do të mas luginën e Sukothit.

Dieu a parlé dans son sanctuaire: Je tressaillirai d’allégresse, et je partagerai Sichem, et je mesurerai la vallée des tabernacles.

8 Imi është Galaadi, imi është Manasi, Efraimi është forca e kokës sime, Juda është ligjvënësi im;

À moi est Galaad, et à moi est Manassé; Ephraïm est l’appui de ma tête. Juda est mon roi,

9 Moabi është legeni ku unë lahem; mbi Edomin do të hedh sandalen time, mbi Filisti do të dërgoj britma triumfi”.

Moab est le vase de mon espérance. Jusque dans l’Idumée j’étendrai mes pas: des étrangers me sont devenus amis.

10 Kush do të më çojë në qytetin e fortë? Kush do të më çojë deri në Edom?

Qui me conduira dans une ville fortifiée? qui me conduira jusque dans l’Idumée?

11 A nuk je ti, o Perëndi, që na ke kthyer, dhe nuk del më, o Perëndi, me ushtritë tona?

Ne sera-ce pas vous, ô Dieu, qui nous avez rejetés? et ne sortirez-vous point, ô Dieu, à la tête de nos armées?

12 Na ndihmo ti kundër kundërshtarëve, sepse ndihma e njeriut është e kotë.

Donnez-nous du secours, pour nous tirer de la tribulation, parce que vain est le salut de l’homme.

13 Me Perëndinë do të kryejmë trimëri, dhe do të jetë ai që do t’i shtypë armiqtë tanë.

En Dieu nous ferons preuve de valeur, et lui-même réduira au néant nos ennemis.