Psalmet 106

1 Aleluja. Kremtoni Zotin, sepse ai është i mirë, sepse mirësia e tij vazhdon përjetë.

Priser Herren! thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig.

2 Kush mund të përshkruajë bëmat e Zotit ose të shpallë tërë lavdinë e tij?

Hvo kan udsige Herrens vældige Gerninger, forkynde al hans Pris?

3 Lum ata që respektojnë drejtësinë, që bëjnë atë që është e drejtë në çdo kohë.

Salige ere de, som holde over Ret, og den, som øver Retfærdighed alle Tider.

4 Mos më harro mua, o Zot, sipas mirësisë sate që tregon ndaj popullit tënd, dhe më vizito me shpëtimin tënd,

Herre! kom mig i Hu med din Kærlighed til dit Folk, besøg mig med din Frelse,

5 me qëllim që të shoh mirëqënien e të zgjedhurve të tu, të kënaqem në gëzimin e kombit tënd dhe të mbushem me lavdi për trashëgiminë tënde.

at jeg maa skue dine udvalgtes Lykke, glæde mig ved dit Folks Glæde, prise mig lykkelig i Samfund med din Arv.

6 Ne dhe etërit tanë kemi mëkatuar, kemi bërë paudhësi dhe të këqija.

Vi have syndet med vore Fædre, vi have handlet ilde og gjort Ugudelighed.

7 Etërit tanë në Egjipt nuk i kuptuan mrekullitë e tua, nuk kujtuan numrin e madh të mirësive të tua dhe ngritën krye pranë detit, Deti i Kuq.

Vore Fædre i Ægypten vilde ikke forstaa dine underfulde Gerninger, de kom ikke din store Miskundhed i Hu, men vare genstridige ved Havet, ved det røde Hav.

8 Megjithatë Zoti i shpëtoi për hir të emrit të tij, për të bërë të njohur fuqinë e tij.

Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at kundgøre sin Magt.

9 I bërtiti Detit të Kuq dhe ai u tha, dhe i udhëhoqi nëpër humnerat si nëpër një shkretëtirë.

Og han truede det røde Hav, og det blev tørt, og han lod dem gaa igennem Dybet som igennem Ørken.

10 I shpëtoi nga dora e atij që i urrente dhe i shpengoi nga dora e armikut.

Og han frelste dem af Avindsmandens Haand og genløste dem af Fjendens Haand.

11 Dhe ujërat i mbuluan armiqtë e tyre, dhe nuk shpëtoi as edhe një prej tyre.

Og Vandene skjulte deres Modstandere, der blev ikke een tilovers af dem.

12 Atëherë u besuan fjalëve të tij dhe kënduan lavdinë e tij.

Da troede de paa hans Ord, de sang hans Pris.

13 Por shpejt i harruan veprat e tij dhe nuk pritën me besim plotësimin e planit të tij.

Dog glemte de hans Gerninger snart, de biede ikke paa hans Raad.

14 U ndezën nga lakmia në shkretëtirë dhe e tunduan Perëndinë në vetmi.

Men de fik stor Begærlighed i Ørken og fristede Gud i det øde Land.

15 Dhe ai u dha atyre sa i kërkonin, por dërgoi midis tyre një lëngatë që pakësoi numrin e tyre.

Da gav han dem det, de begærede, men lod deres Liv tæres hen.

16 Kur në kamp patën smirë Moisiun dhe Aaronin, i shenjti i Zotit,

Og de bare Avind imod Mose i Lejren, imod Aron, Herrens hellige.

17 toka u hap dhe përpiu Dathanin dhe groposi grupin e Abiramit.

Jorden oplod sig og opslugte Dathan, og den skjulte Abirams Hob.

18 Një zjarr shpërtheu në mes të tyre dhe flaka i përpiu të pabesët.

Og Ild flammede op iblandt deres Hob, en Lue fortærede de ugudelige.

19 Bënë një viç në Horeb dhe adhuruan një shëmbëlltyrë prej metali të shkrirë,

De dannede en Kalv ved Horeb og tilbade et støbt Billede.

20 dhe e ndërruan lavdinë e tyre me shëmbëllytrën e një kau që ha bar.

Og de ombyttede deres Herlighed med Billedet af en Okse, som æder Urter.

21 Harruan Perëndinë, Shpëtimtarin e tyre, që kishte bërë gjëra të mëdha në Egjipt,

De glemte Gud, deres Frelser, som havde gjort store Ting i Ægypten,

22 mrekullitë në vendin e Kamit, gjëra të tmerrshme në Detin e Kuq.

underfulde Gerninger i Kams Land, forfærdelige Ting ved det røde Hav.

23 Prandaj ai foli t’i shfarosë, por Moisiu, i zgjedhuri i tij, u paraqit mbi të çarën përpara tij për të penguar që zemërimi i tij t’i shkatërronte.

Og han sagde, at han vilde ødelægge dem; dersom Mose, hans udvalgte, ikke havde stillet sig i Gabet for hans Ansigt, at afvende hans Vrede fra at ødelægge dem —!

24 Ata e përçmuan akoma vendin e mrekullueshëm, nuk i besuan fjalës së tij,

De foragtede ogsaa det yndige Land, de troede ikke hans Ord.

25 por murmuritën në çadrat e tyre dhe nuk dëgjuan zërin e Zotit.

Men de knurrede i deres Telte, de hørte ikke paa Herrens Røst.

26 Prandaj ai ngriti dorën kundër tyre, duke u betuar se do t’i rrëzonte në shkretëtirë,

Og han svor dem med oprakt Haand, at han vilde lade dem falde i Ørken,

27 dhe se do t’i zhdukte pasardhësit e tyre midis kombeve dhe se do t’i shpërndante në të gjitha vendet.

og at han vilde lade deres Afkom falde iblandt Hedningerne og bortstrø dem i Landene.

28 Ata i shërbyen edhe Baal-Peorit dhe hëngrën flijimet e të vdekurve.

Og de bandt sig til Baal-Peor og aade af Ofrene til de døde Afguder.

29 E zemëruan Perëndinë me veprimet e tyre dhe në mes tyre plasi murtaja.

Og de opirrede ham med deres Idrætter, saa at en Plage brød løs paa dem,

30 Por Finehasi u ngrit dhe bëri drejtësi; dhe murtaja pushoi.

Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen hørte op.

31 Dhe kjo iu vu në llogari të drejtësisë, brez pas brezi, përjetë.

Og det blev regnet ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt evindelig.

32 Ata e provokuan përsëri në ujërat e Meribas, dhe Moisiu pësoi të keqen për shkak të tyre,

De fortørnede ham ogsaa ved Meribas Vand, og det gik Mose ilde for deres Skyld.

33 sepse e ashpërsoi frymën e tij (të Moisiut) dhe ai foli pa u menduar me buzët e tij.

Thi de vare genstridige imod hans Aand, og han talte ubetænksomt med sine Læber.

34 Ata nuk shkatërruan popujt, siç i kishte porositur Zoti;

De ødelagde ikke Folkene, om hvilke Herren havde sagt det til dem.

35 por u përzien midis popujve dhe mësuan veprat e tyre;

Men de blandede sig med Hedningerne og lærte deres Gerninger.

36 u shërbyen idhujve të tyre, dhe këta u bënë një lak për ta;

Og de tjente deres Afguder, og disse bleve dem til en Snare.

37 ua flijuan demonëve bijtë dhe bijat e tyre,

Og de ofrede deres Sønner og deres Døtre til Magterne.

38 dhe derdhën gjak të pafajshëm, gjakun e bijve të tyre dhe të bijave të tyre, që u flijuan për idhujtë e Kanaanit; dhe vendi u ndot nga gjaku i derdhur.

Og de udøste uskyldigt Blod, deres Sønners og deres Døtres Blod, som de ofrede til Kanaans Afguder, og Landet vanhelligedes af Blodet.

39 Kështu ata u ndotën me veprat e tyre dhe u kurvëruan me aktet e tyre.

Og de besmittede sig ved deres Gerninger, og de bolede ved deres Idrætter.

40 Dhe zemërimi i Zotit u ndez kundër popullit të tij, dhe ai ndjeu një neveri për trashëgiminë e tij.

Da optændtes Herrens Vrede imod hans Folk, og han fik en Vederstyggelighed til sin Arv.

41 I la në dorë të kombeve, dhe u sunduan nga ata që i urrenin.

Og han gav dem i Hedningernes Haand, og deres Avindsmænd herskede over dem.

42 Armiqtë e tyre i shtypën dhe ata iu nënshtruan pushtetit të tyre.

Og deres Fjender trængte dem, og de bleve ydmygede under deres Haand.

43 Ai i çliroi shumë herë, por ata vazhduan të ngrenë krye dhe të zhyten në paudhësinë e tyre.

Han friede dem mange Gange; men de satte sig op imod ham i deres Raad, og de bleve nedtrykte for deres Misgerningers Skyld.

44 Megjithatë ai i kushtoi kujdes ankthit të tyre, kur dëgjoi britmat e tyre,

Dog saa han til dem, da de vare i Angest, idet han hørte deres Raab.

45 dhe iu kujtua besëlidhja e lidhur me ta dhe në dhemshurinë e madhe të tij u qetësua.

Og han kom sin Pagt i Hu, dem til Bedste, og det angrede ham efter hans store Miskundhed.

46 Bëri që ata të fitojnë përkrahje ndër të gjithë ata që i kishin çuar në robëri.

Og han lod dem finde Barmhjertighed hos alle dem, som havde bortført dem.

47 Na shpëto, o Zot, Perëndia ynë, dhe na mblidh midis kombeve, me qëllim që të kremtojmë emrin tënd të shenjtë dhe të lumturohemi duke të lëvduar.

Frels os, Herre, vor Gud! og saml os fra Hedningerne, at vi kunne takke dit hellige Navn, rose os af din Pris!

48 I bekuar qoftë Zoti, Perëndia i Izraelit, nga përjetësia në përjetësi. Dhe tërë populli le të thotë: “Amen”. Aleluja.

Lovet være Herren, Israels Gud, fra Evighed og indtil Evighed; og alt Folket siger: Amen. Halleluja!